Γαλαζιο

Δημιουργός: ΦΑΕΘΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΓΑΛΑΖΙΟ

Απ’ του κελιού τα δυο μου παραθύρια
τους ουρανούς κοιτώντας,
με δύναμη πεθύμησα
μέσα τους να ριχτώ.

Και λες σα θαύμα να ‘γινε,
σαν σ’ όνειρο να ζω,
τη φυλακή μου άφησα
και λεύτερα πετώ.

Γι’ άλογο, έχω σύννεφο,
τις αστραπές για γκέμια,
για πέταλα, τους κεραυνούς
και φτάνω στη Πηγή !

Κούπα χρυσή, ηλιάχτιδη,
με περισσά στολίδια
του φεγγαριού τα ασήμια
στα χέρια μου κρατώ.

Σκύβω να πιω γαλάζιο φως,
τη δίψα μου να σβήσω,
με τούτο να μεθύσω,
σ’ αυτό να διαλυθώ.

Αυτό να πίνουν οι νεκροί ;
Λες να ‘ναι αυτή η Κρήνη ;
Μόλις και που την άγγιξα
κι όλους σας σάς ξεχνώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-08-2011