Πως θα ήθελα να αλλάξω τις στιγμές

Δημιουργός: ierapostolos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πως θα ήθελα να αλλάξω τις στιγμές



Αισθάνομαι στο μάγουλο κοντά
την επιδείνωση της θλίψης
και μια σταγόνα πάγος να χτυπά,
αναταράζοντας τις τύψεις.
Μια αιώνια ομίχλη μ' ακουμπά,
ξερής, θαρρείς και ίσιας φύσης,
που αθώα έρχεται αναδρομικά,
την ώρα αυτή της θείας κρίσης.

Είναι άπειρος ο χρόνος της ανάβασης
στις δύσκολες τις μέρες
και στο εύκολο σημείο της διάβασης,
το βάραθρο το απύθμενο ξεχνάς.
Σε ένα σύννεφο τα άλογα ζεμένα
με τα άρματα που τρέχουν,
σαν πιανίστας με τα μάτια σου δεμένα,
τρέχεις και τα μαύρα πλήκτρα προσπερνάς.


Λαμβάνω την απόφαση γραπτά,
που λέει εκεχειρίας λήξη
κι ο θρόμβος διαλύεται αργά,
δεν έχει αποφευχθεί η ρήξη.
Γλυκιά φωνή σειρήνας αρχινά,
πλανεύτρας, να οδηγεί την πτήση,
στη μαρμαρένια την αετοφωλιά,
να φθάσω εκεί πριν απ' τη δύση.

Είναι φυσαλίδα ιριδισμού που όλο
αιωρείται και πηγαίνει,
μια επιφάνεια τζαμιού που όλα σβήνουν
με μαντήλι μονομιάς.
Ενα είδος βασκανίας θεωρείται
που πισθάγκωνα σε δένει,
μια απόκοσμη και άγρια μαγεία
που δεν πρέπει να αψηφάς.

Πως θα ήθελα να αλλάξω τις στιγμές
κι αντί να ζω κομπάζοντας,
να έπιανα μια θέση για να δω,
το μέλλον μου ρεμβάζοντας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-08-2011