Οι σταχτοπούτες ήταν πάντα μία Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Όσο σκέπτομαι τώρα πως σκεπτόμουν παλιά
Τόσο νιώθω πως μοιάζουν όλα τόσο απλά
Όσα αγάπησα τάχα κι όσα πήραν φωτιά
Είναι τώρα εικόνες και νησιά μακρινά…
Η ζωή μου παιχνίδι κι εγώ πάντα παιδί
Στου καιρού την ευθύνη η αλήθεια γυμνή
Οι παλιές μου οι γνώμες αμαρτίες φρικτές
Προσευχές και συγνώμες της ψυχής ενοχές…
Όσα έκανα λάθη τα θυμάμαι καλά
Στα σκοτάδια το χάδι θέλει χέρια ζεστά
Μια φορά ήπια τόσο που ‘χα γίνει στουπί
Στα δεκάξι ό πόνος μοιάζει σαν απειλή…
Τώρα τρέχω να φτάσω του ανέμου το στρες
Την καλή μου να πιάσω να πληρώσω το χθες
Τώρα σκάβω πηγάδια μα δεν ψάχνω νερό
Της ντροπής τα σημάδια μ΄ έχουν κάνει τρελό…
Την αγάπη την ξέρω την θυμάμαι συχνά
Ένα θάνατο πάντα θα τον ζει η καρδιά
Για τα λόγια που είπα δεν θυμάμαι στιγμή
Αν τα πίστευα τόσο που να είχα πειστεί…
Όσο σκέπτομαι τώρα πως σκεπτόμουν παλιά
Τόσο βλέπω να είμαι τόσο ίδιος ξανά
Για τους άλλους δεν ξέρω δεν μιλώ για πολλούς
Μα για μένα de facto προτιμώ τους τρελούς…
Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2011 |