Μια φορά

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άσε με να σου μιλήσω για τη νύχτα.
Για ένα φεγγάρι που μάτωσε μακριά σου.
Είναι βαθύ το προσπέρασμα του ονείρου
στροφές κι άλλες στροφές
πριν συναντήσεις τον ύπνο…

Μπορεί και να γέρασα απότομα
γι’ αυτό και σου μιλώ πια για τη νύχτα

Μα μπορείς στην πρώτη ευθεία πριν το τέρμα
μια νύχτα μαζί μου να ρθεις
για να αγοράσουμε απ’ το κιόσκι των χαμένων ευκαιριών
μια ταμπελίτσα που να γράφει
«Προλάβετε, υπάρχει ακόμα αγάπη».

Κι αφού σου έχω αφήσει ανοιχτή μια πόρτα
πίσω απ’ το αίμα του πνιγμένου φεγγαριού,
να θυμηθείς, να την κρεμάσεις κάπου στο κέντρο της,
μεταξύ κενού και αστεριών.

Όλα στο ανάμεσο –μου είπες- κρατιούνται.

Μια κουκουβάγια που δεν σ’ άκουσε,
κουβεντιάζει ακόμα την κλεμμένη της σοφία.
Κανείς δεν της είπε
ρήτορες σπουδαιότεροι πως δεν υπάρχουν απ’ τις πράξεις.

Στυφνά που σκοτείνιασε.
Άσε με να σου μιλήσω για τη νύχτα
και για τη μαύρη θάλασσα
που έπνιξε το γυαλισμένο μπαούλο του χρόνου.

Κάποτε, το είχαμε ανοίξει
προσμένοντας να βρούμε έναν κόσμο ιδανικό και καινούργιο
ξεχνώντας πως οι άνθρωποι αναβιώνουν στο παλιό από ανάγκη.

Ωραία που είναι η νύχτα. . .
Αφήνει τα σύνορα της μεταξύ αμμουδιάς
και βρεμένων φιλιών που τα ξέβρασε η λήθη στα βράχια.

Έλα σαν κύμα.
Υπόσχομαι να σε πιω μέχρι τελευταίας ρανίδας.

Την επόμενη νύχτα θα λες
«τι όμορφα που μάτωσε το πνιγμένο φεγγάρι»

Μα θα άξιζε και ο θάνατος
αν είναι να ακούσω τα χείλη σου
μια φορά να μιλάνε για Eμένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-08-2011