Για το κορίτσι του χειμώνα

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

.......στην Παναγιά του δρόμου



Γυμνή μορφή χλωμόθωρη, π΄αντανακλά στο χιόνι
καθώς η νύχτα την χτυπά, κι η λούνα απο ψηλά της
γέρνει στο χώμα σαν ιτιά, το βλέμμα δεν σηκώνει
και με τα άσπρα χέρια της μαζεύει τα μαλλιά της .

Γλυκιά φωνή π΄ακούγεται, θαρρείς που πα΄να εκλείψει
να ψυθιρίζει ποιήματα, γεμάτα αντριοσύνη,
κι αυτά να παρασέρνονται σαν κρίνα απάν΄στη θλίψη
απ΄του χιονιά το ξέσπασμα, στην απεραντοσύνη.

Δεν την θωρούν περαστικοί, και δεν υπάρχει λένε
της φαντασίας μου μορφή, τη λένε σαν την δείχνω,
κι όσοι δεν γέννησαν ζωή στα χέρια , και δεν κλαίνε
αντί χλωμόθωρη μορφή, βλέπουν τ΄ερέβου κύκνο.

Μα εγώ τηνε κοινώνησα,με ρίγο και με πόνο
σαν αγκαλιά χορέψαμε, στου ερέβου την αγκάλη,
τα ποίηματα ησαν οι λέξεις της, που έκρυψα στο χρόνο
και τα λυτά της τα μαλλιά, μ΄άγγιξαν το κεφάλι.

Μου είπε πως γεννήθηκε, σε μιά καρδιά σπασμένη
σαν απ΄αυτές που τάζουνε του κόσμου οι προδωμένοι,
πως έσταξε απ΄τα μάτια της, μια αγάπη ξεχασμένη
και στο χιονιά μου΄πε πως ζει, μόνη, απελπισμένη.

Και ειναι οι δικές μου οι γραφές, απ το δικό της χέρι
θαρρείς ,γιατί στα μάτια της ,επέρασε η ζωή μου,
σαν τις νυχτιές τις παγερές, στου κρύου το καρτέρι
χόρευε με τη θλίψη της, επάνω στην ψυχή μου.

Γυμνή μορφή χλωμόθωρη, π΄αντανακλά στο χιόνι
παρέα μου μονάκριβη, στο βιος μου, σαν γερνώ,
γέρνει κι απόψε σαν ιτιά, το βλέμμα δεν σηκώνει
και λάμπει σαν νεράιδα , στο φως το αποσπερνό.




θανάσης Κρουστάλης
[I][/I][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2011