Για λίγο φως

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ρούχο που στένεψε η αλήθεια, τελικά
ένα πουκάμισο που στράγγιξε στον πόνο
ζωές και αισθήματα, μικρά βεγγαλικά.
Για λίγο φως, έμαθα πάντα να κρυώνω.

Τώρα που απόμεινα στη σκέψη σου γυμνή
όπως πρωτόπειρο μωρό, σαν απ’ τη γέννα,
μετουσιώνω τη σιωπή σου σε φωνή
και απ’ το «εσύ» σου ξεγεννώ και πάλι εμένα.

Θυμάμαι έκανες τα χέρια σου θηλιά
οικτρά κι ανώφελα να πνίξεις την αγάπη.
Κι ύστερα είπες «σε μια τόση αγκαλιά
πώς να χωρέσουμε τον έρωτα σατράπη;»

Κι έπειτα μόνο, ένα ψεύτικο φιλί
για να σφραγίσουμε τον φάκελο «Ελπίδα»
σε άλλα χέρια απ’ τα δικά μας να σταλεί
να διαβαστεί με άλλα χείλη η σελίδα.

Κι αφού αγάπη μου, το ξέρουμε κι οι δυο
πως ένα ψέμα καταντήσαμε στον χρόνο.
Τώρα που κάναμε τον κόσμο ρημαδιό
Για λίγο φως, άσε με μόνη να κρυώνω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-09-2011