Μεθοδεύματα ξεμέθυστου

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ευτυχώς,δυστυχώς υπάρχεις,που λες.
Ένας ήλιος κάπου εκεί πάντα βγαίνει
φτύνεις αστέρια μουρμουρόντας ευχές
ύστερα λίγο τα χάνεις,ίσως αύριο πεθάνεις
πέφτουν τα φύλλα, φθινόπωρο μπαίνει.

Στιγμές μόνες, νεράιδες πόρνες
σε θέλουν δικό τους,γυμνό στον ιστό τους.
Η μέθη γελάει,το σκάει,σε πετάει βορά
στα πεινασμένα ξωτικά τους παιδιά.

Παραμύθια τριβελίζουν πλάι στο τζάκι.
Αν μια μέρα απεργήσουν τα σκιάχτρα,
θα ευχόμουν στ αλήθεια να μαι κοράκι
μες τη μαύρη ασχήμια,να διώχνω την πείνα
φρουρός στου μυαλού μου τα κάστρα.

Ροκανίδια απ του χρόνου το σκαρπέλο.
Το πιο όμορφο ψέμα δεν στο πα ακόμα
όταν το βγάλω σα λαγό απ το καπέλο
σαν παιδί θα γελάς,και ναι θα χειροκροτάς.
Αργά,η αγάπη θα βουλιάζει στο χώμα.

Στιγμές μόνες, νεράιδες πόρνες
σε θέλουν δικό τους,γυμνό στον ιστό τους.
Η μέθη γελάει,το σκάει,σε πετάει βορά
στα πεινασμένα ξωτικά τους παιδιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-09-2011