Αντι θρήνου

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][I]- οι αγάπες των ανθρώπων τελειώνουν οταν αρχίζουν να τρεφονται με τις αναμνήσεις τους.
Κι αυτο γιατί έφτασαν στο τέλος και κοιτάζουν πίσω. Οι μεγαλύτερη τιμή γι αυτές είναι να τις αφήσεις, να χαθούν, να ξεχαστούν. Δεν έχει η μοίρα χώρο για αύτες πια....-





Δεν άντεξες αγάπη μου, γυμνή εμπρός τα φώτα
γιατί σε σένα φέγγιζαν, και χάσανε το μέλλον
ξεθώριασες αγέννητη, βροχή ψιλή σαν πρώτα
πάνω στο άψυχο ύφασμα, μαυρων ψηλών καπέλων.

Κι εγώ που τόσο ελάτρευα, το χτύπο της καρδιάς της
να ΄ρχεταί απαν στα χείλη της, να τον γλυκοφιλήσω
σαν ξεροβόρι πέταξα μακρυά απ΄τη γητειά της
τα μάτια της δεν βλέπω πια, και πάω να συνηθίσω.

Οχι πως δεν την λάτρεψα, και στην δική μου αγκάλη
τιποτα πιότερο άγιο, γύρεψα χαραγμένο.
μα σαν του πρέπει τ΄έρωτα, έσκυψα το κεφάλι
τον φίλησα , κι απόθεσα το βιός του, πεθαμένο.




θανάσης κρουστάλης[/I][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2011