Ωδή στην Patricia

Δημιουργός: Τρυγητής

υμνώ την φύση και το έρωτα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Υμνώ σε πατρικία του έρωτα
Υμνώ σε με τα μελιά μάτια
που αγναντεύεις την βροχή
να λούζει τα κύματα.
Υμνώ σε την ώρα που κοιμάσαι
με το χέρι στο μέτωπο.
Υμνώ σε με τις πρώτες στάλες
στο φόρεμα σου.
Υμνώ σε όταν στέκεσαι γυμνή
και σε χαϊδεύει το ξημέρωμα.
Υμνώ σε όταν το απόβραδο
χαράζει με χρώματα το κορμί σου
Υμνώ σε αέναη ύπαρξη μου
και σε θωρώ σαν αγναντεύεις προς
τα αστέρια.
Σαν γύρισες πάλι στα χνάρια μου
έσβησες τις τελευταίες απολιθωμένες
μου στιγμές.
Σαν κράτησες στα χέρια σου
τον Υάκινθο άνθισε με μιας
το περιβόλι του κόσμου.
Σαν γύρισες το βλέμμα σου
μικρά πουλιά γεννηθήκαν από τις
στάχτες τους.
Είναι ο ήχος τους γλυκός
σαν το πρώτο κελάιδισμα
της Άνοιξης.
Έλα κοντά μου και
θα γεμίσω με φως, έλα
κοντά μου και θα αναπνέω για πάντα.
Γίνε η τελευταία μέρα της συγκομιδής
και εγώ ο πιο ώριμος καρπός.
Γίνε το πρώτο φως του αποσπερίτη
και εγώ το καταγάλανο πέλαγος.
Εγώ εδώ και εσύ μαζί με πέντε βότσαλα
στο χέρι, έτοιμα να τα παραδώσεις
στον άνεμο.
Πόσο σε γύρεψα και πόσους
χρόνους λήστεψα για να σε αντικρύσω.
Σε βρήκα κινούμενη σαν την φωτιά
να σπέρνεις την ζωή σε κάμπους ξεχασμένους
Σε βρήκα σαν παλλόμενη φωνή
σε ήχους μακρινούς, εκεί που οι
άνθρωποι γεννούν τα όνειρά τους.
Σε βρήκα σαν μαρμάρινη επιγραφή
εκεί που χέρια χάραζαν τον έρωτα τους
Σε βρήκα στα πέλαγα γυμνή να χαϊδεύεις
την πανσέληνο.
Όταν με αγγίξεις τότε ο χρόνος
θα γίνει σιωπή, και τα μάτια μου δυο
φωτεινές σαγίτες που θα καρφωθούν
με μιας πάνω στον ήλιο.
Έρωτα μου εσυ
με τα γιορτινά σου καμώματα
χτύπησε τα στήθια μου
Εσύ ο έρωτας μου,
εσύ το αναφιλητό μου
όταν μονάχο με βρίσκει το ξημέρωμα.
Εσύ η λατρεμένη εικόνα μου
και εγώ ο προσκυνητής που φλέγεται μπροστά σου.
Υμνώ σε και πάλι
σαν το φεγγαρόφωτο που σεργιανά
στα κεραμίδια.
Υμνώ σε σαν το σπαρτό στα
χέρια του θεριστή του.
Υμνώ σε σαν ναυαγός
που ψάχνει για στεριά
και φωνάζει το όνομα σου.
Σε αγαπώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-09-2011