Το παραμύθι ενός χάρτινου ήρωα

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε που σούρουπο τυλίγει την ψυχή
προτού νυχτώσει, ξεπηδάς απ’ τη στοά σου,
και πιάνει Θεέ μου μια αβάσταχτη βροχή
μα δεν μουσκεύεται η αδιάβροχη καρδιά σου.

Τρέχεις αγρίμι να κρυφτείς, να μη σε δω
κι όπου πατάς, ανοίγει η γης και με ρουφάει.
Κουβάρι ο δρόμος, ξετυλίγω μιαν οδό
μέσα μου χιόνισε, μα έξω βρέχει Μάη.

Κι αν δυο μ’ αρνήθηκες, την τρίτη την στερνή
με ένα φιλί την αρνησιά θα μου ποτίσεις.
Κι απ’ το κρασί θα πω πως βράχνιασε η φωνή
μεταλαβιά, μ’ ένα κορμί και πέντε αισθήσεις.

Την έκτη ακόμα, στην κρατάω μυστικό
θαρρείς και φύλαξα σανίδα σωτηρίας.
Νύχτες σαν τούτη για να λέω πως νικώ
όσες χαθήκανε στιγμές της ιστορίας.

Δες με απόψε, που από πόνο αιμορραγώ
κι ίσως να μάθεις το μεγάλο μυστικό μου.
Ξέρεις σ’ αγάπησα πιο πάνω απ’ το Εγώ
και από τότε σε φωνάζω Εαυτό μου.

Μα αφού σωριάστηκες στο πάτωμα κι εσύ
χάρτινος ήρωας βρεγμένος στην αλήθεια.
Δώσε μου λίγο. Λίγο ακόμα απ’ το κρασί
μήπως κι αρχίσουμε ξανά τα παραμύθια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-09-2011