Ζωγράφισα τον θάνατο

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχυσαν λάδι...

στο μονοπάτι τους…

δεν τραυματίστηκαν...

έγλειψαν το πέρασμα...

κι έφυγαν...

το γαμώτο είναι ότι παρα-μένουν...

πασαλειμμένοι...

γλιστρούν...

δεν μπορούν ν' με αγγίξουν...

χαίρομαι...

κι ας είμαι χαραγμένος...

θα με πονούσε ο κλοιός τους...

τουλάχιστον ταΐζω τις τομές μου...

με καθαρό οξυγόνο...

χαίρομαι που δεν γλιστρώ...

μαζί τους...

κι ας καρφώνομαι στης γωνίες...

τουλάχιστον ζω και τον πόνο...

*

Ακροβατούν...

σε κουφάρια δια-λόγων...

πηδούν σε ανοιχτούς τάφους...

γευματίζουν και κοιμούνται...

μπερδεμένοι όλοι μαζί...

μην θωρείς τα ξεχωριστά σπίτια...

οι σκέψεις στην ίδια πλατεία...

ακροβατούν...

τα αποτσίγαρα λέρωσαν τις πλάκες...

το γκαζόν στράβωσε απ' τα πατήματα...

εκεί φυτεύουν τις ανάσες τους...

πλιάτσικο οι ζωές τους...

ταξιδεύουν σ' ένα τούνελ...

με κλειστά παράθυρα...

χωρίς φως...

ζουν για να σέρνονται...

σέρνονται για να ζουν…

*

Σ' έναν τοίχο...

ζωγράφισα τον θάνατο...

κι αυτοί προσκυνούσαν...

χαμογελούσαν...

κάρφωσαν κι από μια φωτογραφία...

δικής τους προφίλ...

κρέμασαν τις μορφές τους...

ανάποδα...

ανακατεμένα...

μια κραυγή κι ένα χειροκρότημα...

άνοιξαν τα σχισμένα χείλη...

και το ονόμαζαν χαμόγελο...

στόλισαν το δοκάρι...

με τα αλλοιωμένα τους σπλάχνα...

κι ήταν ευτυχισμένοι...

γάβγιζαν ακανόνιστα...

κι έλεγαν πως αγαπούσαν...

με λερωμένα δάχτυλα...

έγραφαν...

πως ζούσαν...



Ευτυχώς…

μονάχα παρακολουθούσα…

την άπνοια της "ζωής" τους…

Ευτυχώς…

δεν μολύνθηκα…

*

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-10-2011