Καβάλα πάει ο Χάροντας τον Διγενή στο Barάκι

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκασίλα μου ο κόσμος κι αν σωριάζεται
Αν χάνεται του τέλους η ελπίδα
Κομμάτια η ζωή μας κι αν μοιράζεται
Δεν έμαθα ποτέ… ποτέ δεν είδα…

Γραμμένα τα’ χω εγώ τα νέα μέτρα σας
Τους νόμους με τις μύριες διατάξεις
Τα κόμματα που κάνατε εξέδρα σας
Και όλες τις λαμπρές σας παρατάξεις…

Γεννήματα φιδιών πολιτικάντηδες
Ρουφιάνοι, μασκαράδες και τραμπούκοι
Τον τόπο που σας βύζαξε σακάτηδες
Τον βάλατε ξανά στο ίδιο λούκι…

Βουβοί κι οι πατριάρχες του Επουράνιου
Κοιτάνε με τα μάτια της κοιλιά τους
Κανένας χριστιανός σπόρος Βαλκάνιου
Δεν τόλμησε να βγάλει την λαλιά τους…

Στοιβάζονται με οργή και αγανάκτηση
Χιλιάδες των παθών απελπισμένοι
Μισοί σε μια απρόσωπη παράταξη
Κι οι άλλοι συγγενείς μα οπλισμένοι…

Ποιο δίκιο να φωνάξεις τώρα διάολε
Ποια πέτρα να πετάξεις, τι να σπάσει;
Πως φτάσαμε εδώ φίλε αδιάφορε
Τι άλλο το μετά επιφυλάσσει…

Θα μου ‘ρθετε επαύριο με στέφανα
Να ζήσετε τις ίδιες συγκινήσεις
Παρέλαση με αθώα φωτοστέφανα
Επίσημα λαμόγια, διαφημίσεις…

Κουράστηκα σε τούτο το βολτάρισμα
Στις ίδιες εκλογές οι ίδιες φάτσες
Του κόσμου το παράτολμο σαλτάρισμα
Υψώνει τις σημαίες στις ταράτσες…

Δεν έρχομαι εγώ στις συγκεντρώσεις σας
Δεν θέλω σκουριασμένες ευλογίες
Τις κούφιες γλυκανάλατες δηλώσεις σας
Κρατήστε τες για επίσημες βλακείες…

Τα χρώματα που κλέψατε να φέρετε
Αυτά που βάφουν χρόνια ψηφοφόρους
Αυτούς που ότι θυμούνται πάντα χαίρονται
Και θέλουν να πληρώνουνε τους φόρους…


Σκασίλα μου ο κόσμος κι αν σωριάζεται
Κι αν ψάχνει στα τυφλά νέες ελπίδες
Καθένας όπως θέλει συμβιβάζεται
Κι εσύ ούτε με ξέρεις… ούτε είδες…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2011