Εξάραχνο των επτά Το Απαγορευμενο Αινιγμα! Η Δημιουργός: ferelpis, αρτέμης αξαρλής για εκείνους που περιμένουν με αγωνία με τη καλημέρα μου. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Φτερουγίζοντας ανάλαφρα σ’ ένα αβυσσαλέο κενό που τον κατάπινε, αιωρήθηκε απέναντι στο άψυχο σώμα που κείτονταν μπροστά του!
Τριγύρω άγνωστες, λευκοφορεμένες, μοιρολογούσαν!
Ήρθες Α΄ … Θάνατε? Να, το γυμνό σαρκίο. Κρύψτο, σε μέρος άνυδρο, ανήλιο και κρύο!
Οπτασία παρείσακτη, που εισχώρησε και τριγυρνούσε λαθραία σε απερίγραπτο τοπίο δεν αισθανόταν πανικό, ούτε πόνο, μονάχα απορία!
Η τρομακτική βροντή του κεραυνού που έσκασε δίπλα του τον ταρακούνησε.
Ενστικτωδώς, προσπάθησε να κλείσει τα πονεμένα από το κροτάλισμα …τύμπανα του που κόντεψαν να σπάσουν!
Τη στιγμή που, ένα πυροκλαστικό ρεύμα ζεματούσε το πρόσωπο του καψαλίζοντας φρύδια και μαλλιά ακούστηκε η ανυπέρβλητη φωνή, μια φωνή βραχνή, υπόκωφη, σαν απρόσμενη λάβα ηφαιστείου, βγαλμένη λες από τα έγκατα της γης!
Η λάμψη του κεραυνού που προηγήθηκε σε αγαστή συνεργασία, με τον φόβο έγιναν αόρατη κουρτίνα και σκέπασαν τα δακρυσμένα από το κάψιμο μάτια του!
Δεν μπορούσε να δει ποιος του μιλούσε! Ο Μεθέωντας ή κάποιος άλλος?
Λέξεις παράξενες σε γλώσσα ακατάληπτη, σφυροκοπούσαν το …αδύναμο μυαλό του!
Έντρομος στον ορυμαγδό, ενός ατέλειωτου λογύδριου μπόρεσε να συγκρατήσει τη τελευταία παράγραφο!
Α, εμ σορτύλ. σίλ οτ μγινε, ρτσα, ρτσα, νε λεσνάπ.
Το αποτελείωμα της ασυνάρτητης φράσης ακολούθησε… μια παράξενη, βελούδινη σιωπή!!
Κεφ τρία
Γεωμετρία των αντιθέσεων!
Ενώ μια ελαφριά, πνοή αύρας, έρεε απαλά στο μουσκεμένο απ’ τον ιδρώτα πρόσωπο του κι’ ένα ζεστό , εκτυφλωτικό φως …γλιστρούσε πάνω στα ερμητικά, κλειστά του βλέφαρα
άνοιξε τα μάτια!
Γεμάτος αγωνία περιεργάστηκε το γνώριμο χώρο τριγύρω.
Οι διακριτικοί χτύποι του ρολογιού φρόντιζαν την ισοκατανομή του χρόνου σταθερά , αταλάντευτα.
Ηλιακές, διάχυτες ακτίνες που εισχωρούσαν ευεργετικά από τις γρίλιες του παραθυρόφυλλου, διαμόρφωναν διάστικτα παιχνιδίσματα στα ανεπαρκή υπολείμματα του σκοταδιού.
Σαν …ελατήριο πετάχτηκε από το κρεβάτι καρφώνοντας το βλέμμα του στην ώρα. Περασμένες εννιά.
Αϊ, στην ευχή! Φώναξε, με ανακούφιση! Η τρομακτική περιπέτεια που έζησα ήταν γέννημα της φαντασίας?
Όλες εκείνες οι επικίνδυνες, εφιαλτικές στιγμές που αντιμετώπισα, με το αποτρόπαιο τέρας ήταν ψεύτικες?
Του φάνηκε απίστευτο!
Η πραγματικότητα τον επανέφερε στα συγκαλά του.
Εναντίον της δεν χωρούσαν σαθρές αιτιάσεις ούτε, ρηχές αντιρρήσεις!
Αυτοσαρκάστηκε! Ε’ λοιπόν όσοι λένε πως το υπερβολικό, βραδινό φαγητό δε κάνει καλό έχουν απόλυτο δίκιο.
Το στομάχι σαν είναι παραγεμισμένο, αντιδρά γεννώντας παράδοξες φαντασιώσεις.
Άνοιξε διάπλατα το παράθυρο και στάθηκε εμπρός στον υπέρλαμπρο ήλιο που πλημμύρισε το χώρο.
…Αντίκρισε την ομορφιά της μέρα ακούγοντας τα τζιτζίκια που …έψελναν τις δικές τους ρομαντικές συγχορδίες.
Όλα, έδειχναν χαρούμενα , πολύχρωμα, φανταχτερά.
Ακόμη κι’ οι άλλοτε ενοχλητικές παλιομύγες που ζουζούνιζαν τριγύρω, του φάνηκαν συμπαθέστατες!
Σε μια προσπάθεια να χαλαρώσει, τράβηξε μερικές ήρεμες, βαθιές εισπνοές εκπνέοντας αργά.
Μια πικρή γεύση σάλιου, «ένδειξη στομαχικού ιλίγγου» του έφερνε τάση για… αναστροφή!
Έτρεξε στο μπάνιο φροντίζοντας να ρίξει μπόλικο νερό στο πρόσωπο.
Στο καθρέπτη …αντιμετώπισε τα πρόσκαιρα σημάδια, ενός δύσφημο ύπνου.
Μάτια πρησμένα , περικυκλωμένα από σκούρους κύκλους.
Ασυναίσθητα, σαν κάποιος να του καθοδηγούσε το χέρι έπιασε ,ένα κραγιόν και στο χαμηλότερο σημείο της επιφάνειας του έγραψε τις λέξεις και το όνομα που στιγμές , στιγμές, σαν εικονογράμματα εμφανιζόταν μέσα στο μυαλό του.
Αποτυπώνοντας σ’, ένα μικρό σκαρίφημα από κάτω και, το απαίσιο σκίτσο του Μεθέωντα.
Στην ίδια παρορμητική κατάσταση, « υπογραμμίζοντας τα κείμενα» τα μετέφερε πανομοιότυπα αντιγράφοντας τα, με στυλό σε δύο κομματάκια λευκό χαρτί .
Καθώς άρχισε να ντύνεται νευρικά έβαλε, ένα σημείωμα στη τσέπη του παντελονιού ρίχνοντας το δεύτερο, στο συρτάρι του πλαϊνού κομοδίνου!
Στο διαπεραστικό κουδούνισμα του κινητού …επανήλθε , αναπηδώντας τρομαγμένος!
Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2011 | |