Λευκος θα' ναι

Δημιουργός: akolouthos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θέλω ν’ ακούσω την αλήθεια
από τα χείλη σου,
χλωμό το φως και, από τις γρίλιες,
μέσα μπαίνει,
ένα δωμάτιο, τα σύνορα κι οι ρίζες σου
ό,τι κι αν λες, είναι αργά …
Tο σήμα δεν προφταίνει.

Στήνω τ’ αυτιά μου στον αγέρα
και το πέραμα,
τους μαγεμένους ήχους
από το τέλος της σιωπής να ξεχωρίσω,
να τους δαμάσω και μετά …
να τους αγγίξω.

Στη μοναξιά μου, κακορίζικα, τους πάντρεψα
σαν το μαστίγωμα
μιας άπονης κραυγής ,
τα χρόνια της την πήραν κι, από κει,
μακρύς ο δρόμος
Δεν θα ‘χουν απομείνει παρά στίγματα
Λευκός που θα ‘ναι πάντοτε ο φόβος!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2011