Τα Διακριτα Ορια Του 0

Δημιουργός: prince philip, Φίλιππος Στιχολάου

Αυτο το κειμενο δεν ανηκει σε μενα , το βρηκα σ`εναξεχασμενο και σχεδον τσαλακωμενο χαρτι στο πισω καθισμα ενος ταξι, εγω απλα το υοθετησα και το καταθετω με εναν δικο μου τιτλο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Mια νεα μερα ξεκινα ,
ξεφευγοντας απ`τα κοινα ανοιγω τα φτερα μου ψηλα
Σας κοιταζω απο μακρια μα δεν βγαινει μιλια
Παγωμενα ανθρωπακια , μια πεθαμενη γεννια , φιμωτρο ενος εξιλαστηριου θυματος.
Προσανατολισμος μηδαμινος , τυφλου ανθρωπου σαφως...
Μες στον πανικο , της πολης τον χαμο , χανομαι , μπερδευομαι
και ψαχνω εξοδο να βρω.
Ανοιγοκλεινω τα ματια και ξανα το ιδιο σκηνικο ,
μπροστα παιζονται νταλαβερια χοντρα.
Αλλοι εχουν , αλλοι δινουν , αλλοι παιρνουν ναρκωτικα .
Εξαρτημενα παιδια κυνηγοντας τη δικη τους ψευδαισθηση , μα ειναι παραισθηση .
Της λογικης ερχεται η εκτελεση , σ`ενα μουντο σκηνικο επερχεται ο κλονισμος συναισθηματων , ιδεων και επειτα αυξανεται η ταχυκαρδια , η ταχυπαλμια , κινουμενα αλλοπροσαλος σε μια τρυπια ιστορια . Αγχωμενος θελω να ξεφυγω απο της δινης την ξεφτιλα .
Αλλαζω βλεμμα , μια σαπια εκπαιδευση παρατηρω και εν βρασμω να τους καψω προσπαθω
μηπως ξαναγεννηθει κατι καλο .
Οπως το πευκο στον Υμμητο
οπως το βρεφος που κρατω
οπως η αληθεια οταν σε κοιτω .
Χωρις σταματημο χανω τον ελεγχο , βυθιζομαι στο κενο
ανθρωπων που δουλευουν χωρις ρευστο .
Χανουν τον εαυτο τους για ενα κομματι κοκκαλο , απελπισμενος νιωθω πως τρελλαινοαι ,
η ψυχη μου βγαινει απ`το σωμα τρεμομενη , φλεγεται , παιδευεται δεν αντιστεκεται καθως
περιφερεται . Στεκεται , μια λαμψη αχνοφαινεται .
Ειναι μια πολη μυστικη που αποτυπωνω στο χαρτι
η μουσικη μου ειναι το κλειδι .
Την πορτα ανοιγω και επαναπαυομαι εκει . Ενας κοσμος στα ματια μου ιδανικος ,
τουλαχιστον οπως τον φανταζομαι εγω
εκει που μπορει να ονειρευτω
να ζησω , να ερωτευθω !!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2011