Απώλειες

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ευχαριστώ καρδιά μου,
αλλά δεν θέλω να γελάσω.
Θέλω να γίνω ένα με τη θλίψη.
Να την αγκαλιάσω,
να της μοιάσω,
να γίνει το λατρευτό παιδί μου.
Κι ας με πάει όπου θέλει.

Σ’ ευχαριστώ,
αλλά δεν είν’ η ώρα του γέλιου.
Είν’ η ώρα των καυτών δακρύων,
των σκοτεινών δακρύων,
για το βάρος όσων μας φόρτωσαν,
όσων φορτωθήκαμε,
όσων μας πνίγουν.

Και καμμιά βοήθεια,
κανένα στοργικό χέρι,
κανένα ειλικρινές χαμόγελο,
δεν είναι ικανά,
ούτε έχουν το δικαίωμα,
να μας απαλλάξουν,
απ’ αυτό που λέγεται "η ζωή μας".

Δεν θέλω να γελάσω.
Θέλω να βουλιάξω,
θλιμμένος,
εξαντλημένος απ’ τη θλίψη,
παγωμένος απ’ τη θλίψη,
ανίκανος να κάνω τη παραμικρή κίνηση,
απ’ τη θλίψη.

Για όλο αυτό το χάος,
που κανένα νόημα δεν έχει,
που μας έβαλαν να ζήσουμε,
που επιλέξαμε να ζήσουμε,
που ζούμε.
Που ορθώνεται στις κρίσιμες στιγμές,
σαν ένα τεράστιο "Γιατί".

Και μας καταπίνει.
Σ’ ευχαριστώ καρδιά μου,
αλλά δεν υπάρχουν λόγια,
ούτε έργα,
ικανά να περιγράψουν,
ή έστω να διαγράψουν,
την τέλεια αίσθηση,

τότε που με άγγιζε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-11-2011