Στον πάτο Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Λικνίζομαι στου βαποριού την πλώρα,
τη μια βουτώ στα κύματα με φόρα,
την άλλη ορμώ ψηλά, τ’ αστέρια φτάνω,
καθόλου δε με νοιάζει να πεθάνω.
Είναι σκαρί γερό κι αντέχει το άπαν,
τρανοί καπεταναίοι αυτά μού τα ’παν,
τσακίστη το κατάρτι· τι ψηλό ’ναι,
ω, Ποσειδώνα, αφέντη μου εσύ, μόνε.
Μποτίλιες του κρασιού κυλάν σπασμένες,
απ’ το κατάστρωμα, πά’ στις αντένες,
οι ναύτες μεθυσμένοι στην κουκέτα,
στο γάμο τους θα πάω να φάω κουφέτα.
Γοργόνες δεν υπάρχουνε στ’ αλήθεια,
με τα κοκκινοκέρασα τα στήθια,
μα μια γοργόνα απόψε μ’ έχει βάλει,
στην αγκαλιά της μέσα, τη μεγάλη.
Και τραγουδώ με ρόγχο που με πνίγει,
για μια παλιά μου αγάπη που ’χει φύγει
κι εκείνη μ’ απαντά πηδώντας κάτω:
Την έχουν δει στης θάλασσας τον πάτο.
Π.Θ.Τουμάσης Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-11-2011 | |