Μοναξιά, θλίψη, πόνος

Δημιουργός: avantage, Ελένη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σύννεφα μαύρα κάλυψαν κι απόψε το φεγγάρι
και ήρθε αμέσως η μοναξιά αγκαλιά για να με πάρει
αφού δεν είχα κανέναν συντροφιά της ζήτησα να κάτσει
και με όλα όσα της έλεγα ήταν έτοιμη να κλάψει

Με άφησε και η μοναξιά με άφησε μονάχη
για μια στιγμή πήγε απ' τα μάτια μου να στάξει ένα δάκρυ
μα σκέφτηκα ποιό το νόημα να κλάψω μοναχή μου
καλύτερα να μείνω μονάχη μου, γελώντας στη σιωπή μου

Έπειτα για συντροφιά ήρθε και η θλίψη
μα και αυτή αποφάσισε να με εγκαταλείψει
έτσι καθόμουνα μοναχή σε μια γωνιά
χωρίς καμιά απολύτως συντοφιά

Στο τέλος ήρθε μόνος του ο πόνος
απρόσκλητος, σκοτεινός και μόνος
όσο και αν τον έδειωχνα τόσο με πονούσε
και για να μην ξεχαστώ συνέχεια με ενοχλούσε

Έφυγε αφήνοντας στο κορμί μου τα σημάδια του
αυτά όπου εκείνος αποκαλούσε χάδια του
είπε πως πρέπει να πονάς για να το γνωρίζεις
και στα ίδια λάθη σου ποτέ να μην γυρίζεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2011