Το κελί της μοναξιάς

Δημιουργός: maraki, Mαρία

Η έμπνευση από ένα σχόλιο που έκανε ο Κόκκινος !Ευχαριστώ Γιωργάκη..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

κομμάτια έγινες, πόνεσες πολύ
σε φυλακή σε ρίξανε
εκεί στο κελί της μοναξιάς σου,
συντροφιά ζητούσες.
Κανένας δεν άκουγε,κανένας...
ούτε ο τείχος της ψυχής.
Ούτε το φεγγάρι δεν έμπαινε,
να μοιραστεί σιωπή.
κανείς,το σκοτάδι άδειο
και τα χρόνια πολλά ,
μα άδεια κι αυτά..

Κι η μοναξιά ποτάμι
να κυλαέι πάνω
σε μάτια.
ʼλλοτε κρυφά ,
άλλοτε με φθόνο.
Πάντα χωρίς μάσκα.
Γυμνή με σάρκα
που διψάει για πόνο.
και οι ενοχές
σκαλίζουν πιο βαθειά
στην πληγή να βρουν
κομμάτι να πληγώσουν.

Και εσύ ανήμπορος
κοιτάς το τέλος
της ζωής σου
να γίνεται στάχτη
που πρέπει να μαζέψεις,
για ακόμα ένα βήμα
για ακόμα μια ανάσα
ακόμα ένα χαμόγελο!

..έστω και το τελευταίο!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-11-2005