Επιστολή

Δημιουργός: DETOBON

Προσωπική μετάφραση από τα ρουμανικά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Nichita SΤĂNESCU (1933-1983)/ Νικήτα ΣΤΑΝΕΣΚΟΥ


Επιστολή


Όχι μόνον ο χρόνος
αλλά και ο χώρος είναι αμετάκλητος, Τομ.
Τα παλιά αισθήματα που ήταν
η πραγματική μου ύπαρξη
ψάχνουν τον τάφο τους
πουθενά

Δεν έχασα παρά μοναδικά πράγματα,
μοναχικά, Τομ.
Βλέπεις, εάν από τούς δέκα
χάνεται ο έβδομος –
είναι λυπηρό και μελαγχολικό. Εάν
από τούς εκατό χάνεται
ο εβδομηκοστός –
έιναι πόνος και οιμωγή. Εάν
από τούς χίλιους χάνεται
ο εφτακοσιαστός –
είναι ένας θάνατος συγκλονιστικός.

Μόνον ό,τι επαναλαμβάνεται
έχει αξία, Τομ.
Ό, τι είναι ξεχωριστό, ό,τι είναι μοναδικό
δεν έχει καμμιάν αξία.
Εγώ έχασα μόνο πράγματα
που δεν άξιζαν, έχασα
μόνο ό,τι αγάπησα.

Όπως κάθομαι γυρισμένος προς τη θάλασσα, τώρα,
βλέπω απομεινάρια από ελληνικές κολώνες, Τομ,
από πέτρα, αυτό το υλικό που βρίσκεται παντού.
Εξαιτίας της φτήνιας του, ίσως,
δεν προκάλεσε πάθος και καταστροφή
κι έτσι έμεινε ό,τι έμεινε...

Οι κολώνες, προαισθάνομαι, θάπρεπε να γίνονται
από κάποια πέτρα
που νά έχει ακόμη λιγότερη αξία
και σκέφτομαι τις λέξεις, Τομ.

Οι λέξεις δεν είναι πολλές, -
φαίνονται μόνο.
Όλες μαζί είναι μία μόνο,
μοναδική και αμετάβλητη.

Ναί ;
[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2011