Με τα φτερά του Έρωτα

Δημιουργός: Christina Black Rose

αφιερωμένο εξαιρετικά :)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάμαι πάντα ήθελα ελευθερία
Και πλήρωσα βαριά το τίμημα
Η μοναξιά σύντροφος και τιμωρία
Μα εγώ την έκανα φίλη καλή και στήριγμα.
Να με κάνεις ό,τι θες δεν γίνεται
Πρώτη θα φεύγω πρίν εσύ μ' αφήσεις
Πάντα το κύμα φουσκώνει και χύνεται
Αν την δύναμη της θάλασσας πάς να περιορίσεις.
Και έρχεσαι εσύ να μου μιλήσεις για ελευθερία
Που σε ρίχνει στα πατώματα της κάθε σειρήνας η μαγεία
Και κάθε φορά που στόχο βάζεις προς τα κεί
Πάντα στο τέλος βάζεις την καρδία σου φυλακή
Και το κλειδί όλο χαρά πετάς μακρυά
Στην φωτιά που σε σαγηνεύει, σ' αυτήν την λάμψη
Το παραδίδεις κ ξεχνάς πως μάλλον θα σε κάψει.

Πρόσεξε καλά του κόσμου αυτόυ τις Μέδουσες
Έχουν ταλέντο να τα κάνουν όλα πέτρα
Τα φλογερά τους μάτια θα σ αποτελειώσουν
Αφήνουν μόνο μια καρδιά να στάζει αίμα..

Από τον δρόμο αυτό θέλω να σε πάρω
Όμως δεν βγαίνει απ τον λαιμό μου της σειρήνας η φωνή
Το τραγούδι το δικό μου ίσα που σε ακουμπάει
Σε χαιδεύει, σβήνει, χάνεται και γίνεται ξανά σιωπή.
Στο ίδιο τραίνο πάλι δέθηκες μα έδεσες και μένα.
Άκυρο. Εγώ η ίδια με έδεσα και έσπασα και τα φρένα
Και περιμένω τώρα να συντριβούμε παρέα σε κάποια στροφή
Να νιώσω τον δικό σου πόνο δίχως ντροπή
Να μην θυμώνω πιά που σ' άφησα ξανά εδώ
Γιατί δεν πάω πουθενά ό,τι και αν είναι να γίνει γραφτό.
Όμως σιγά σιγά νιώθω ξανά φτερά να μου φυτρώνουν
Όσο σε βλέπω μεθυσμένο απ την γλυκιά την ζάλη
Ξέρω πώς σε λίγο διπλά μου δεν θα είσαι πάλι
Γιατί δεν γίνεται εγώ να είμαι δεμένη
Στο είπα πάλι θα σ αφήσω πρίν μ αφήσεις
Και με πονάει να ξέρω πώς θα σε βλέπω από ψηλά
Αλλά να ξέρεις πώς είναι για μένα χαρά
Κ ελπίζω τα φτερά μου να δυναμώσουν
Κ όταν έρθει η ώρα κ τους δυό μας να λυτρώσουν.

Πρόσεξε καλά του κόσμου αυτού τις Μέδουσες
Στην ομορφιά τους και αν χαθείς σήκωσε ασπίδα
Τα μάτια αυτά που δεν βλέπουν μην εμπιστευτείς
Ποτέ μην χάσεις του έρωτα του αληθινού ελπίδα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-12-2011