Γιορτινά κι ανέλπιδα

Δημιουργός: Ξεθωριασμένη Αστερόσκονη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσα τραγούδια πέθαναν απόψε
Μέσα στα χέρια μου.
Είχα τόσα να πω κι όμως έσφιξα τις λέξεις
Ανάμεσα στα δόντια μου,
Σφιχτά, τόσο σφιχτά που τις άκουσα να ξεψυχούν
Στριγκλίζοντας. Ιδιαίτερα η λέξη ‘αλήθεια’
Πόνεσε πολύ πριν φύγει. Και πόνεσα κι εγώ,
Αβάσταχτα, καθώς της έλεγα κοιμήσου.
Κοιμήσου γιατί ο κόσμος φόρεσε τα γιορτινά του
Κι ετοιμάζεται
Να σε παραμελήσει. Θα γίνεις κι εσύ μια ημερομηνία
Σε ημερολόγιο που έχει λήξει. Πάρε βαθιά ανάσα
Και φύσα, φύσα μέχρι να αδειάσεις απ’την ανυπόμονη
Αγανάκτηση. Κι ύστερα κλείσε τα κιτρινισμένα σου βιβλία
Και πάψε να ψάχνεις για κύκνους στης γης
Τις μολυσμένες λίμνες.
Μην ακούσω ούτε λυγμό να σου ξεφεύγει,
Η τιμή των δακρύων σου υπερβαίνει κάθε αξία.
Όμως σου φόρεσαν κι εσένα μια τιμή
Και σε πούλησαν. Μην κλαις.

Είχα τόσα να πω μα κουράστηκα να παραβγαίνω με τις τηλεοράσεις,
Κουράστηκα πια να με φιμώνουν με υπερβολές,
Ευφάνταστες εικόνες, χρώματα, καπνούς, συνεντεύξεις,
Φώτα,
και πάλι χρώματα, καπνούς,
Μοιρολατρείες, θρήνους, προβλέψεις μακάβριες,
Μετατόπιση της ιστορίας και οι χάρτες του κόσμου τώρα πια
Χαραγμένοι στο περίπου.
Όλα στο περίπου.
Μονάχα οι κραυγές χτυπάνε τις πόρτες των ευθύνοντων με πάσα
Ακρίβεια.
Όλα λάθος.
Όλα.
Τα πρόσωπα των Μεγάλων χαμογελαστά κι αγέλαστα,
Πορσελάνινες κούκλες σε ένα κόσμο με αγρίμια.
Το χάος, του χάους, το χάος.
Έπαψα να τραγουδώ και τώρα κλίνω μερικές
Ξεκάρφωτες λέξεις.
Τραγωδία φωνάζουν, αμέλεια, αναίδεια,
Υποσχέσεις, χειροκροτήματα κραυγές, υποσχέσεις.
Χαμήλωσε τον τόνο, αρχίζουν να καίνε τα μάτια μου,
Να καίνε τ’αυτιά μου.
Πόσες λέξεις κάηκαν στα χέρια μου
Γράφοντας, Μικρέ μου φίλε,
Τα παράπονά μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-12-2011