Τα σχολειά που ερήμωσαν

Δημιουργός: ο Γέροντας, Διαμαντής Κρεμαστιώτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στον Άι Λιά εκάθησα
και το σχολειό κοιτάζω ,
φέρνω στο νου μου τα παλιά
βαριά αναστενάζω .

βλέποντας το σχολείο μας
χωρίς φωνές και γέλια ,
πάνε τα χρόνια τα παλιά
με τα πολλά κοπέλια .

Τα χρόνια φεύγουν γρήγορα
και πίσω δεν γυρνάμε ,
της σκέψεις όμως στο μυαλό
δύσκολα της ξεχνάμε .

Γινόταν πανζουρλισμός
από το παιδομάνι ,
τίποτε δεν τα ένοιαζε
ότι καιρό να κάνει .

σαν το κουδούνι κτύπαγε
και στην σειρά να μπούνε,
μες στο σχολειό έμπαιναν
τον δάσκαλο να ακούνε .

Όσο για τα βιβλία μας
που θέλω να θυμάμαι ,
ήταν το αναγνωστικό
δεν πρέπει να ξεχνάμε.

για τα άλλα τα μαθήματα
ο δάσκαλος λαλούσε ,
στα μάταια όλοι έβλεπαν
κανείς δεν τα ξεχνούσε.

Άγγελος 2011

Αχ κάτι Χριστούγεννα του τότε ....

αληθινή εμπειρία από το χωριό μου ,
όπως είναι και πολλά άλλα χωριά με έρημα σχολειά ,
εμείς ήμασταν 256 παιδιά το 1955 ,
δεν θα ξεχάσω τα υπέροχα Χριστούγεννα με πολλά χιόνια με τον έλατο στολισμένο στην πλατεία με φυσικό χιόνι και γνήσιους ανθρώπους .

Ονομάζετε Κρεμαστή Λακωνίας είναι στον Πάρνωνα στα 856 μέτρο υψόμετρο με τρεχούμενα νερά , πολύ πράσινο και την μοναδική μαύρη ελάτη , την περιβάλλει ο μεγαλύτερος ακατοίκητος χώρος πανελλαδικά .

Ήταν το 1680 τρίτο σε πληθυσμό στην Πελοπόννησο, ( Πάτρα , Ναύπλιο , Κρεμαστή ) πολλά δεν γράφει η ιστορία μας δυστυχώς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-12-2011