Ουράνιες μέρες

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Γιατι πολλα λουλούδια προσπαθούν να ανθίσουν και το χειμώνα..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι μέρες μεθυσμένες γλιστρούν αργά στο χρόνο
οι σκέψεις μας τεράστιες χαράσσουν αποστάσεις
πράσινα φώτα άναψαν στων δρόμων τις διαβάσεις
δεν κουβαλάει αυτή η αυγή στο άρμα της τον πόνο

Ταλάντωση του φεγγαριού κάθε θερμή νυχτιά
χαράσσει ημικυκλικές πορείες στα σκοτάδια
με δροσοστάλακτο νερό απ' τα κρυφά πηγάδια
γελώντας αργοσβήνουμε της θλίψης τη φωτιά

Τα χρώματα της άνοιξης πρόσφορο στη γιορτή μας
γλιστράνε στον ορίζοντα σμήνη χελιδονιών
στη δίνη αφηνόμαστε των θελκτικών φιλιών
στης φύσης τα δωμάτια σκορπάμε το κορμί μας

Ελεύθεροι κι αδέσμευτοι στις χαραυγές τ' ονείρου
ανέμελα ξοδεύουμε κάθε φλουρί της νιότης
έχει τραγούδια η σιωπή κρυμμένα στο βυθό της
σα ραψωδίες που γλιστρούν στην πένα του Ομήρου

Ένα ταξίδι η ζωή και 'μεις πάνω στο πλοίο
χαράζουμε ορίζοντες πιο πέρα απ' τη ματιά μας
η δίψα που αχόρταγα αντρειεύει την καρδιά μας
μια κόρη απειθάρχητη με σμαραγδένιο σκήπτρο

Κι οι μέρες οι ουράνιες ποτέ δε θα τελειώσουν
όπως δε σβήνει απ' το σκαρί του κόσμου η ελπίδα
οικοδομώντας στη στεριά μια νέα Ατλαντίδα
όσα μας ντύνουν με φθορά κάπου βαθιά θα λιώσουν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-11-2005