Μοναξιά

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

....δεν θυμάμαι πια τη ζήση μου,Χαμηλώστε τα φώτα....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][align=center] Κι ως τότε στα βιβλία μου
εκεί τα σκονισμένα,
μονάκριβη κι ανέγγικτη
φορές ψυχορραγούσε,
παρέα μόνο ενά κερί ,
-κι ολόγιομη τη νύχτα- , είχε
και η ζωή απέναντι
μονάχη αδιαφορούσε.

Κι ήταν μονάχα θρόισμα
σαν απο τις σελίδες,
ως μόνες τους ταξίδευαν
μέσα στα δακτυλά μου,
-τι θρόισμα έρμο!!- ,στέναξα,
και προταξα τα στήθη,
σαν πέθαινε νιογέννητη
στα μάτια, η χαρά μου.

Νότες θαρρώ τις ταίριαξα
σ΄έγχορδο ξεχασμένο,
σαν μες τον κήπο πέτρωσαν
τα δέντρα κι οι ψυχές τους,
-καταραμένο θρόισμα!!- ούρλιαξε,
χωρίς φωνή η φωνή μου,
κι απο το τζάμι πέρναγαν
οι χρόνοι κι οι σκιές τους.



Θανάσης κρουστάλης[/align][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2012