Η πιο μεγάλη απόσταση

Δημιουργός: Yol

"... έβγαζα απ' τις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι, σου 'ριχνα στα μάτια να πονάς."

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τίποτα δεν έχω άλλο να σου δώσω
Τι να περισώσω απ' αυτά που χάνω;
Τράβηξα τους μήνες, μάτωσαν οι μέρες
και οι ώρες – σφαίρες – τρύπησαν το φως

Μέσα στο σκοτάδι, πώς θα σε γνωρίσω;
Όλο μπρος και πίσω, χάσαμε το δρόμο
Μόνο οι μοναξιές μας, από πάντα ταίρι
πιάνονται απ' το χέρι, προχωρούν εμπρός



Τίποτα δεν έχεις άλλο να μου δώσεις
Τι να περισώσεις απ' αυτά που χάνεις;
Έσυρες το χρόνο, μάτωσαν οι μήνες
και οι μέρες – δίνες – σε τραβούν μακριά

Δε σου είπα "γύρνα", "στο καλό" δεν είπες,
γέλια μας και λύπες ρούχα απλωμένα
μ' αν φυσήξει αέρας και μας τα σκορπίσει
τα 'χουμε κρατήσει κάπου πιο βαθιά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2012