Κακό Μαντάτο

Δημιουργός: argyrisk, Kωστής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κακό Μαντάτο

Το πέλαγος ειναι βαθύ
κι ο καημός μεγάλος.
Ο Ναύτης πως να κοιμηθεί,
που κλαίει ο παπαγάλος.

Τον σύντροφο του χάσανε,
δάκρυσε το φεγγάρι.
Στο πέλαγος το θάψανε,
τ’ όμορφο παλικάρι.

Τώρα που ο Χάρος κέρδισε,
ποιος πάει το μαντάτο?
Στη Μάνα που μεγάλωσε,
τον γιο καλοσυνάτο.

Τον Ναύτη η σκέψη του αυτή,
σκληρά τον βασανίζει..
Μαχαίρι είναι κι αστραπή,
που το σκοτάδι σχίζει.

Καημός που δεν παλεύεται,
μονολογεί και βρίζει.
Την Μάνα ονειρεύεται,
την βλέπει που δακρύζει.

-Μη βλαστημάς αγόρι μου,
το είδα στ’ όνειρο μου,
πως έσπασε το δόρυ μου
και το καρδιόφυλλο μου.

-Πάει ταξίδι αλαργινό,
μα πίσω θα γυρίσει.
Το δάκρυ τρέχει σαν νερό
να μη στερέψει η βρύση.

Έμεινε η Μάνα ασάλευτη,
το πέλαγος 'κοιττούσε.
Πέτρα σκληρή,ασμίλευτη,
τον γιο της καρτερούσε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2012