Νοσταλγικό

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][I]Μια μυγδαλιά , εχω στον κήπο μου φυτέψει
και τον κορμο να λουλουδιάσει περιμένω
-σαν τάμα σ΄οτι μου΄χει μείνει αγαπημένο-,
μια μυγδαλιά. και την προσμένω να αντριέψει.

Μα όμως τα άνθη τα λευκά της τα κρατάει
σαν αγιες λέξεις που δεν βγήκαν απ΄το στόμα,
μον΄ τη σκιά της ξεψυχά απαν΄στο χώμα
σαν κάθε άνοιξης τα χάδια τα πετάει.

Κι αν με αγάπη περισσή την ακουμπάω
στέκουν τα κλώνια πετρωμένα μες στους χρόνους,
χωρίς στολίδια ,να μου παίρνουνε τους πόνους
χωρίς ζωή ,για να μου γνέφουν σαν γερνάω.

Μεσα στον έρημο τον κήπο ξεχασμένη
στου φεγγαριού μόνο το χάδι ασημιάζει
μα σαν περνούν τα βράδυα παίρνει και χλωμιάζει
σαν μια χαρά πάληά γλυκιά και πεθαμένη.

Γιατί δεν ζήτησε νεράκι με το ζόρι
ουτε το χώμα το καθάριο στην ποδιά της,
μονο μια ρίζα ζητησέ για συντροφιά της,
να τις λυκνύζει αγκαλιά το ξεροβόρι.

Οπως με λυκνίζε παλιά κι εμέ το αγέρι
και ηταν τα άνθη μου στεφάνι στα μαλλιά της
σαν καποτε άνθιζα στα χέίλη τα γλυκά της
μίας αγάπης ,που μου κράταγε το χέρι.

Κι έχω ξεχάσει πια το βιος και τ΄όνομα της
μα τα κρατούνε τις ψυχής μου οι ανθοί
κι ότι ακόμα πια δεν έχει μαραθεί
είναι οτι πότισε στα άγια τα φιλιά της.


Μια μυγδαλιά , εχω στου κήπου μου την άκρη
παληές μου θύμησες ,εκεί να μου θυμίσει,
κι ο έρμος πάντα την προσμένω για ν΄ανθίσει,
μες τη βροχή του χινοπώρου και το δάκρυ





θανάσης Κρουστάλης
[/I][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-02-2012