Πεταλουδα

Δημιουργός: amylee, Ευη

It didn’t feel like the pain had weakened over time, rather that I’d grown strong enough to bear it....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το λιγοστο φως του κεριου
γυρνουσε αφηρημενα στις
σκοτεινες γωνιες του δωματιου...
μεχρι που χωνοταν κατω
απο το κρυο πεπλο της σιωπης...
Απλωσε το χερι του και επιασε
το ραγισμενο μπουκαλακι κατω απο
το κρεβατι....
δεν μπορουσε να θυμηθει ποσο καιρο
βρισκοταν εκει κατω...
ισως να το ειχε κρυψει σε καποια εκρηξη θυμου...
ισως να ειχε γλιστρησει απο τα χερια του
την ωρα που κοιμοταν
καταληγοντας στο σκονισμενο ξυλινο πατωμα...
Ανοιξε το πωμα επιφυλακτικα
με τα δαχτυλα του να τρεμουν...
η μυρωδια του καλοκαιριου τον τυλιξε
πνιγοντας τους ηχους της καταιγιδας
που λυσσομανουσε απο εξω...
η ζεστασια αισθηση ενος φιλιου εσκασε
στα χειλη του σαν δροσερο κυμα...
μια γαλαζια πεταλουδα σταθηκε πανω στο χερι
του καθως βηματιζε πανω στην λευκη αμμο...
κι ηταν τοσο ομορφη που δεν αντεξε να την διωξει...
μεχρι που εκεινη πεταξε ξανα...
ενα δευτερολεπτο που κρατησε για παντα....
την ακολουθησε τρεχοντας,διχως να
νιωθει τον πονο απο τα αγκαθια....
το βλεμμα του αντικριζε μονο την ομορφια των λουλουδιων
που εκεινη διαλεγε να ξεκουραστει...
σκαρφαλωσε στα συννεφα προσπαθωντας να την φτασει...
νιωθοντας την πλατη του γυμνη απο φτερα
και την καρδια να φτερουγιζει μεσ'το στηθος του...
τα χρονια περασαν...
ο ερωτας του θολωσε,ραγισε σαν γυαλινο ειδωλο...
κι αρχισε να πεφτει...
τα αστερια απομακρυνονταν με την γη
να φτανει ολο και πιο κοντα...
απειλωντας να τον τσακισει...
παραξενο...
πριν λιγο θα ορκιζοταν πως μπορουσε να τα φτασει...
Ενα δακρυ κυλησε καιγοντας το μαγουλο του...
εκλεισε βιαστικα το καπακι...
η μυρωδια της εσβησε μαζι με την καλοκαιρινη αυρα...
η βροχη μουρμουριζε χτυπωντας το τζαμι...
αποζητωντας να μπει μεσα...
εκρυψε την αναμνηση κατω απο το μαξιλαρι του
και εκλεισε τα ματια...
και καθως τα βλεφαρα του αρχισαν να βαραινουν
θα ορκιζοταν πως για ακομη μια φορα
ενιωσε τα χερια της ολογυρα του....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2012