Μεθώντας ένα βράδυ

Δημιουργός: Vincent

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο τελευταίο μου όνειρο ο Θεός σκόρπισε αυτή την άχαρη πόλη
Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα…
Ξύπνησα σε μία έπαυλη πιο μόνος από ποτέ

Τίποτα δεν θυμίζει εδώ την κάμαρα που γεννήθηκα
Η ό,τι οι άλλοι ονομάζουνε πατρίδα

Θυμάμαι την επιφάνεια και το βυθό, μία μικρή εκκλησία σιωπηλή
Και τους ανθρώπους που αγαπάω τους θυμάμαι να γελούνε

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟ
Η χώρα αυτή έχει χαθεί για πάντα
Η προσευχή είναι κενή και τον Θεό με έκαναν να τον ξεγράψω

Είμαι εδώ όχι γιατί το θέλησα, είμαι εδώ γιατί πουθενά αλλού δεν υπήρξα
Μέσα στην καρδιά μου χορεύει ο διάβολος…
Ξεχνάω και βρίζω όσα θέλησα να αγαπώ

Θεέ μου της το είχα πει
-Κράτα με γιατί θα φύγω…

Δεν έχει νόημα να με ακούσεις, δεν έχει νόημα να της το πεις
Έτσι κι αλλιώς θα χαθώ
Γιατί η πατρίδα μου για πάντα χάθηκε και αυτό της το ευχήθηκα εγώ
Για μία ζωή καλύτερη, μία ζωή που κάποτε πρέπει να βρω

Η αλήθεια μου και το ψέμα
Σαπίζουν στης ψυχής μου την βαρετή σιωπή
Σαν τραγούδι τρελού που ποτέ δεν υπήρξε

…Να θυμάσαι πως το πρωί θα πιεις τον ίδιο πικρό καφέ
Και θα μιλήσεις με όλους αυτούς που κάποτε περιφρονούσες
Όχι γιατί έγινες καλύτερος ή λιγότερο αλαζονικός
Αλλά γιατί κατάντησες αυτό που πριν μισούσες…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2012