Ο από μηχανής θεός

Δημιουργός: ierapostolos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο από μηχανής θεός


Γύρισες πίσω
μ' ένα ασημένιο, μεγάλο αεροπλάνο,
από αλήτικη ελευθερία
πέρα στης πόλης την αμαρτία.
Στη ραβδωτή κίτρινη άμμο πεθαμένος,
πάνω ένας γλάρος λίγο ξαφνιασμένος,
μάτια γεμάτα αγωνία.

Μες την κατακόκκινη ηδονή
των εραστών πάλι πεθαίνω,
στη σκοτεινή κορφή της πυραμίδας,
μέτρα εκατό, μακρύ σταυρό να κουβαλάω,
αρχαίος ήρωας μυθικός, πως σπαρταράω,
κουρελιασμένο το δέρας της Τυφλίδας.

Ο από μηχανής θεός να λείπει,
στο έργο παίζω μόνο εγώ.

Είχα καιρό να βγω πάλι στην σκηνή,
στον πρώτο ρόλο πάντα εσύ,
με μια σπρωξιά προς το σπαθί
μες την αίθουσα του θρόνου, χαμένος,
στα δόκανά σου πιασμένος.

Πέταξα ψηλά
μ' ένα ασημένιο, μαζί σου, αεροπλάνο,
για αλήτικη ελευθερία
μέσα στης πόλης την αναιμία.
Μεταξωτή ζωγραφιά κεντημένη η πόλη γύρω,
τη σπασμένη σαν βάζο ψυχή μου
κολλώ με ταινία.

Στη σειρά τα ραδιόφωνα να παίζουν στον χρόνο
κι θεός μία πράξη να βλέπει
απ' το έργο της ελπίδας,
πλάκωσε η νύχτα, τ' αστέρια της σιγά ακουμπάω,
ξαπλώνω στο χώμα, τη λάσπη για ρούχο φοράω
στραβά πως γυρνούν οι δείκτες της πυξίδας.

Κι ο από μηχανής θεός προστάζει,
Δικό σου πάλι το κοινό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2012