κυνήγι για δύο

Δημιουργός: μπρουχίτα

δε φταίω εγώ..το κοριτσάκι.. πώς να τού αρνηθείς το παραμύθι; με τι καρδιά να τού στερήσεις ένα παραμυθένιο ταξίδι; και -το πιο σημαντικό- πώς αλλιώς να το ηρεμήσεις και να το "κοιμήσεις";

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

έρχεσαι σα τον αιφνίδιο άνεμο τού καλοκαιριού
και μπαίνεις αυθαίρετα στα όνειρά μου..
αποκοιμιέμαι πάνω στο Βιβλίο που μου χάρισες
και σ' αφήνω να με οδηγήσεις..

σ' ακούω να μου ψιθυρίζεις κάτι για πνιχτές ανάσες
που δεν έμαθαν ποτέ τους τι τις έπνιγε
κι ας είχαν μέσα τους τον πιο καθάριο αέρα..
μετά μου στέλνεις ένα γλυκόπικρο αεράκι
να μου χαϊδεύει τα χείλη.
μου μιλάς για κάποιο αιώνιο κυνήγι.
«όχι αυτό για την τροφή, υπάρχει και το άλλο...»
-μου ψιθυρίζεις..

πάνω στη Φουρτούνα σου, τρέχω να σ' αγγίξω..
μα μου γλιστράς από τα χέρια,
όπως τα νερά απ' τα βράχια.
σε βλέπω να φεύγεις..
με καλείς κοντά σου...
«φοβάμαι» -σου φωνάζω....
μετά μου σιγοτραγουδάς μια μελωδία..
..λίγο παράφωνη στ' αυτιά, μα χάδι στην καρδιά..
«υπάρχουν θησαυροί ανεξερεύνητοι»
-μου λες-
«χρειάζονται δύο για να ταράξουν
τα σιωπηλά νερά που θα τους φανερώσουν..»

πάνω στην Φουρτούνα μου, αρχίζει να χορεύει η καρδιά μου..
και καθώς οι παλμοί της την τραντάζουν,
χορεύει όλη μου η ύπαρξη.
με παρασύρει και μένα στο αιώνιο κυνήγι..
κι εκείνη την ώρα την τρελή,
μου στέλνεις την ανάσα σου..
«ακολούθησέ την» -μου λες-
«και κανείς νοτιάς δε θα την ανεμίσει
σε λανθασμένα όνειρα..»

κι ακολουθώ το μονοπάτι που μου χάραξες..

μια Σιωπή, που πάει να συναντήσει
μιαν άλλη Σιωπή που ταξιδεύει.

..με οδηγό την ανάσα τής θάλασσας..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2012