Στον καναπέ μου

Δημιουργός: Ναταλία..., Ναταλία Μ

Όταν αρχίζει ο άνθρωπος και γερνά τα κόκκαλα του σπάζουν πολύ εύκολα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]

Στον καναπέ μου

Με το χέρι μου στο γύψο
Σαν τον σκύλο μου θα γλείψω,
Την πληγή που με πονά,
Μόνη μου σε μια γωνιά.

Και να γράφω με το ένα
Είναι δύσκολο για μένα ,
Δεν μπορώ να κουνηθώ
Και παντού με μιας πονώ

Πρέπει να κάνω υπομονή
Κι ο καναπές που με κρατεί,
Λίγο θέλω να με νιώσει
Μην μου λέει πως θα λιώσει.

Και βδομάδες κάπου έξι
Πικρά γλυκιά θα με αντέξει.
Κι όταν ο καιρός περάσει
Και αυτός θα με ξεχάσει.

Δεν με βλέπει και συχνά
Και γιαυτό ας μη μιλά,
Υποχρεωτικά παρέα
Να περνάμε πρέπει ωραία.

Άνεση να μου προσφέρει
Για ν΄απλώνω και το χέρι,
Ν΄ αναπαυτεί λιγάκι
Να ξεχνάει το φαρμάκι.

Όταν το σουβλίζει ο πόνος
Μοιάζει να είναι δακρυγόνος,
Και σαν το κορμί γυρίζει
Τα δοντάκια του μην τρίζει.

Ναταλία Μήτσιου
Παρασκευή, 2 Μαρτίου 2012
11:14:34 μμ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2012