Η Ιστορια Μιας Ζωης

Δημιουργός: Θιακού Χρύσα, ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΥ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟ

Ο άνεμος βαρύς, ξέσκισε την καρδιά μου. Κι εγώ μαζεύω τα κομμάτια μου ένα – ένα. Τι κι αν φωνάζω, ποιος μ’ ακούει; Φωνή δεν βγαίνει, κι είναι τα χείλη μου απ’ τον πόνο ματωμένα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ

Κάποτε νόμιζα πως είχα μια αγάπη,
που μες στα μάτια με λαχτάρα με κοιτούσε.
Μα εκείνη πέθανε και μ’ έπνιξε στο δάκρυ,
μια αγάπη απατηλή που πόνο γύρω της σκορπούσε.

Κοίταξα πίσω για να δω τι μού’ χει μείνει,
κι είδα συντρίμμια και κομμάτια της ψυχής μου.
Σαν φλόγα από κερί να τρέμουν τα όνειρά μου,
και σαν χαμένη, ν’ αντικρίζω τη ζωή μου.

Ο άνεμος βαρύς, ξέσκισε την καρδιά μου.
Κι εγώ μαζεύω τα κομμάτια μου ένα – ένα.
Τι κι αν φωνάζω, ποιος μ’ ακούει;
Φωνή δεν βγαίνει,
κι είναι τα χείλη μου απ’ τον πόνο ματωμένα.

Φεύγει το βλέμμα μου μακριά,
στου ορίζοντα την άκρη,
και ψάχνει να’ βρει τ’ ουρανού το δάκρυ
που αναβλύζει.
Μάταια όμως, χάος παντού
και πουθενά ένα λουλούδι
που ν’ ανθίζει.

Έτσι κι εγώ σαν το κλαρί,
γέρνω και παραδίνομαι
στου κόσμου την αντάρα,
γιατί όλοι με φλομώσανε
με λόγια και φαμφάρα.

Κι ήσουν κι εσύ που πίστεψα
πως λίγο μ’ αγαπούσες,
μα εσύ με πρόδιδες κρυφά
κάθε που με φιλούσες.

Κι έτσι κυλούσε ο καιρός,
σαν το νερό στ’ αυλάκι,
κι ο ήλιος κρύφτηκε ξανά
πίσω απ’ το συννεφάκι.

Μα θα γυρίσει ο καιρός
κι η αγάπη θα ξανάρθει,
και τα χλωμά μου μάγουλα,
με κόκκινο θα βάφει.

Εσύ δεν θα’ σαι δίπλα μου.
Άλλος θα’ ναι κοντά μου.
Και μ ε λαχτάρα θα κοιτά,
τα μάτια τα δικά μου.

Και θα με κλείνει δυνατά
μέσα στα δυο του χέρια,
και θα μου δίνει απλόχερα
τον ήλιο και τ’ αστέρια.

Θιακού Χρύσα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2012