Μια χειμωνιάτικη Πέμπτη

Δημιουργός: 0 Rh -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μόνο λίγα λόγια θα σου πω.
Το γνωρίζω ότι πάντα με ακούς.
Το γνωρίζεις ότι πάλι για το ίδιο θέμα θα σου μιλήσω.

Πόσα χρόνια πέρασαν;
....;;!!
Για δες...άλλες φορές νοιώθω σαν να ήταν χθες κι άλλες ότι πέρασαν αιώνες.
Δεν έκλαψα τότε. Θυμάσαι;
Κράτησα σφιχτά τα δάκρυα εκείνη την ημέρα.Με πείσμα.Θυμωμένα.
Έκλαψα μετά. Πολύ.
Το 'τότε' όμως, εκείνη τη στιγμή, εκείνη την ημέρα, το μάζεψα ευλαβικά
και το έκλεισα στο κέντρο μίας γυάλινης σφαίρας από συμπαγές, διάφανο γυαλί.
Να μπορώ να το βλέπω.
Να μην μπορώ να το ξεχνώ.
Να μην μπορεί να μου φύγει.

Συγχώρεσέ με γι΄αυτό που θα σου εξομολογηθώ.
Μα το έχω βάρος. Πρέπει οπωσδήποτε να σου το πω.
Ξέρεις, ... εκείνη την ημέρα... σε μίσησα.
Ναι, γιατί σηκώθηκες κι έφυγες ξαφνικά.
Χωρίς να με ρωτήσεις.
Χωρίς να πεις ούτε μία λέξη.
Απλώς άνοιξε η πόρτα και βγαίνοντας εσύ, μπήκε ο πιο παγωμένος αέρας της ζωής μου...
Ετσι ξαφνικά.
Δεν με ρώτησες Πατέρα.
Απλά διάβασα το χαρτί.
''οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου''.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-11-2005