Η φωνή

Δημιουργός: vero_, Βερόνικα

Πόσο συχνά κάνουμε λάθη που δεν τα βλέπουμε ή δε θέλουμε να τα δούμε..(;)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σωπαίνω μη χάσω στιγμή απ' τ' άκουσμά της.
Προσπαθώ να τη βρω, να τη φτάσω.
Μ' ακολουθεί και αυτή σαν τη σκιά μου.
Δεν τη βλέπω, μ' ακολουθεί.
Όπου κι αν πάω, πάντα εκεί.
Επιτακτικά βήματα μα η ψυχή ατάραχη.
Το μυαλό εκεί, ν' ακολουθεί την χρειά.
Κοιτάω δεξιά, αριστερά, σαν τον πεζό διαβάτη.
Δεν αντικρίζω τίποτα.
Και όμως αντισταθμίζει κάπως,
που αναγνωρίζω ακόμη αυτή τη φωνή,
που τελικά ξέρω απο που έρχεται.
Εκούσια ακολουθία που πρέπει να λάβει τέλος.
Ο ήχος γλυκός, απαλός.
Δεν μπορώ να ξεφύγω.
Όσο τον ακούω τόσο πιο πολύ παγιδεύομαι.
Αλυσοδένομαι, περιπλέκομαι..
Θέλω βοήθεια.
Μα τη δική μου φωνή κανείς δεν ακούει.
Η μήπως δε φωνάζω αρκετά;
Καθόλου..
Θέλω να μείνω εδώ.
Δεν ωφελεί να φύγω.
Η ψυχή τη χρειάζεται.
εκεί που η λογική αδρανεί και
η λογική αδρανεί
εκεί που η ψυχή τη χρειάζεται.

[I]Έλα...[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-03-2012