η νύχτα τού άστεγου

Δημιουργός: μπρουχίτα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

σαν τα φώτα όλα σβήνουν,
ένα έργο ξεκινά
και οι πέπλοι αποκαλύπτουν
όσα κρύβουν μυστικά.

βλέπω μάτια να κοιτάζουν,
οι ανάσες τους μακριά.
μα γιατί δεν πλησιάζουν;
πόσο κάνει μι' αγκαλιά;
ας πληρώσω δε με νοιάζει,
λίγο ν' αποκοιμηθώ
με μιας θάλασσας το χάδι
και μετά ας λησμονηθώ.
μα η άρνησή μου, η φίλη,
δε λυγίζει ούτε λεπτό
και με μιας στιγμής γαλήνη
δε μ' αφήνει να κλεφτώ.

τόσο κρύο.. πόσο βρέχει
στου παρόντος τις σκιές.
ούτε μια φωνή με γρέζι
δε χαϊδεύει τις πληγές.

γέλια ακούω, πλησιάζει
μια παλιά στοργής σκιά.
διώχνει των ματιών τ' αγιάζι
κι ημερεύει η νυχτιά.
μα μετά τα φώτα ανοίγουν
και το έργο σταματά
και οι πέπλοι εξαφανίζουν
τη γερόντισσα σκιά.
τόσο φως, πώς με ζαλίζει..
φύγετ' όλοι μακριά.
σας σιχαίνονται τα στήθη,
δε σας θέλει η καρδιά.

......

κάποια μάτια με κοιτάζουν,
μα οι ανάσες τους μακριά.
μα γιατί δεν πλησιάζουν;
πόσο κάνει μι' αγκαλιά;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-03-2012