Η ελπιδοδρακομοναξιά

Δημιουργός: Tessi, Tessi Chatzοglou

ορμώμενη ένα απόγεμα, από ένα χαμένο εφηβικό βλέμμα στο δρόμο…

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παιδιά των δρόμων και των παλατιών
λευκών ονείρων και γκρίζων στεναγμών
δίχως γονείς, δίχως πατρίδα να σταθούν
κι όλο ρωτούν.. κι όλο ρωτούν να μάθουν.

¨ποια μάνα μ έκανε και χάδι δε μού ‘δωσε ποτέ
στην ερημιά με άφησε να προχωρώ στ αγκάθια,
και ποιος πατέρας είν’ αυτός που τρώει νύχτα μέρα
φρέσκιες τις σάρκες των παιδιών με ή χωρίς το αίμα..¨

Και όλο γύρω τους κοιτούν
κάπου να ακουμπήσουν.
Πίστη κι αγκάλη δε θα βρουν,
μα κι αν τη βρουν,
πως θα αναγνωρίσουν κάτι που δεν είδαν ποτέ,
κι ούτε ποτέ μυρίσαν..
Τρέχουν μονάχα ή κρύβονται εκεί που τα αφήσαν.

Κι αν κάποια μέρα άλλον βρουν στην όψη να τους μοιάζει
υπάρχει η επιβιώση πάντα να τους διχάζει
Όμοιος τον όμοιο αρνείται ν’ ακουμπήσει
όταν δεν αποδέχεται την ίδια του τη φύση..

¨μη φύγεις μη με φοβηθείς
είσαι και συ αδέλφι
κι ελπιδοδρακομοναξιά,
είν’ πρώτη μας ξαδέλφη…¨

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-03-2012