Η σύναξις των ποιητών

Δημιουργός: Vincent

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ελάτε στο δικό μας πανηγύρι
Μία ευχή εγκάρσια άνοιξε τον ουρανό
Ας μπούμε να χαθούμε όλοι μαζί
Σαν θαύματα ή Σαν καθρέπτες
Πριν τον ήλιο

Είμαστε εδώ χρόνια πολλά
Ίδια νεκροί ή φάλτσοι
Είμαστε εδώ αόρατοι, απρόσιτοι και μαύροι
Όλοι εμείς που μέσα μας κρύβουμε
Έναν ουρανό
Καθώς γύρω μας πεθαίνουν τα πρώτα σπίτια
Στο δάσος αυτό που πεισματικά σωπαίνει
Είμαστε εμείς τα παιδιά που
κρυβόμαστε σε κάθε θάμνο
Ελάτε στο δικό μας πανηγύρι
Ντροπή να είσαστε νεκροί και η θλίψη να σας ακουμπά
Με το οξύ της δρεπάνι
Ντροπή εσείς νεκροί
Στην πρώτη των μήλων της θλίψης συγκομιδή

Οι μέρες μας περιμένουν σκυφτές
κάτω από τις ποώδεις μηλιές της θελήσεώς μας…

Το θαύμα πάντα προηγείται του φωτός
Πέντε κιθάρες παράλληλα πετούν
Οι λέξεις σβήνουν στο γυμνό μας στήθος
Και ένας καθρέπτης ίδιος με εσάς διπλασίασε τον ήλιο

Η μορφή μετουσιώνεται και μετουσιώνει
Σε αστέρια τα μάτια
Και μοιάζει ο ύπνος μας βαθύς
Σαν ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες
Η σαν ψυχή που είναι γεμάτη ζωντανές εικόνες…

Ας φύγουμε λοιπόν
Η πόλη αυτή, μία μεγάλη γιγαντιαία αριθμομηχανή
Όπου αγοράζουν πουλούν γεννιούνται και πεθαίνουν
Κάθε μέρα
ΝΕΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2012