Ημερολόγιο Ονείρων

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><br />
<b>Warning</b>:  session_start(): Cannot start session when headers already sent in <b>/home/stixoi/public_html/core.php</b> on line <b>23</b><br />
<html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ημερολόγιο Ονείρων</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ημερολόγιο Ονείρων</b><p>Δημιουργός: ΕΥ-ΔΟΚΙΑ, <i>ΕΥΔΟΚΙΑ ΤΣΟΤΑΚΟΥ</i><p><i> ...και τα όνειρα συνεχίζονται........</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΟΝΕΙΡΩΝ<br />
«Όνειρο από το χθες….»<br />
<br />
Εχθές η επιθυμία μου να ζήσω ένα όνειρο κατάφερε να υπερνικήσει τη νυχτερινή μου μελαγχολία. Τα μάτια μου κλείνανε και επιτακτικά μου ζήταγαν να ξαπλώσω νωρίς…<br />
Τα υπάκουσα και έγειρα στο κρεβάτι…<br />
Δεν είχε περάσει αρκετή ώρα που πάλευε ο νους να συμβαδίσει με το σώμα.. όταν <br />
Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά μου εκείνο το όνειρο που είχα δει πριν από 12 χρόνια.<br />
Νύχτα, στεκόμουν στην άκρη μιας ξύλινης προβλήτας ντυμένη στα λευκά, το αεράκι <br />
Ξεσήκωνε το φόρεμα, ανακάτευε τα μακριά μαλλιά μου και το φεγγάρι άπλωνε τη λάμψη του πάνω στη θάλασσα, μια τέτοια λάμψη που όλο το τοπίο φώτιζε τη φιγούρα μου… Θυμάμαι ακόμη το πρόσωπό μου.. Είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα γλυκό ,ήρεμο χαμόγελο, και μέσα στα μάτια μου είχε φωλιάσει όλη η καλοσύνη του κόσμου…<br />
Τόση δεν πιστεύω ότι έχω στη ζωή μου…  <br />
Όλα τα υπέροχα συναισθήματα της ευτυχίας, της αγάπης, του έρωτα κυλούσαν πάνω μου,<br />
Αγκάλιαζαν το κορμί μου… χάιδευαν τη καρδιά και τη λογική μου..<br />
Τότε μια αντρική φωνή ακούστηκε από λίγο πιο μακριά, γύρισα πίσω και τον είδα να βγαίνει από το σπίτι μας… ναι το σπίτι μας… αυτό ήταν το σπίτι μας… μια μικρή μονοκατοικία, περιτριγυρισμένη από κάθε λογής άνθη και δέντρα και μπροστά της η ξύλινη προβλήτα…<br />
Εκείνος στεκόταν ακουμπισμένος στον φράχτη και με μία ήρεμη φωνή καλούσε το όνομά μου, με τέτοιο τρόπο που ποτέ κανένας δε με έχει καλέσει. Το πρόσωπό του δεν μπορούσα να το διακρίνω, αλλά όταν γύρισα και κοίταξα τη δική μου φιγούρα, μέσα στα μάτια της είδα να παίρνουν μορφή όμορφες, ζωντανές όλο αγάπη εικόνες… και τότε μία αίσθηση πληρότητας και απόλυτης ασφάλειας με κυρίευσε.. παρατηρούσα τη φιγούρα μου, δεν είχα ξαναδεί το σώμα μου σε τέτοια κατάσταση, τόσο απελευθερωμένο και τόσο ανάλαφρο…. <br />
Τόσο δοσμένο μόνο σε μια φωνή…..  <br />
Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο μαγνητισμένη που απλά στάθηκα αποσβολωμένη να κοιτώ πως αυτές οι δύο φιγούρες ενώνονταν μπροστά μου κάτω από το φως του φεγγαριού, μέσα στην αγκαλιά ο ένας του άλλου….<br />
<br />
Ανοιγόκλεισα τα μάτια και ανακάθησα στο κρεβάτι…. Έβγαλα το τετράδιο κάτω από το μαξιλάρι, πήρα τη πένα  και αφέθηκα στη δημιουργία………<br />
                                                                                         ΕΥ-ΔΟΚΙΑ<br />
                                                                                        22/03/2012 <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2012</td><td valign=top></td></table><br />