Αυτοσαρκασμός (...σιγά τα όνειρα!)

Δημιουργός: j.Kandylis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χανόμαστε μέσα στον κυκεώνα της θλίψης μας
αντέχοντας τα ανελέητα κτυπήματα
μιας ατάραχης ζωής, που δεν ματώνει ούτε ρουθούνι.
Αναζητάμε την λύτρωση σε αλύτρωτες πατρίδες,
σε κόσμους που δεν υπάρχουν
κι εμείς τους φανταζόμαστε.
Είμαστε οι αδικημένοι δίκαιοι.
Οι μοιρολογήτρες μιας ζωής που αργοπεθαίνει
και δεν την τελειώνουμε,
γιατί δεν έχουμε ακόμη σάβανο στα μέτρα της.
Που το μόνο που μας ενδιαφέρει
είναι το θλιμμένο απόγευμα μιας Κυριακής,
και κάποια όνειρα που μας εγκατέλειψαν
γιατί σιχάθηκαν τις θεωρίες μας...Σιγά τα όνειρα!
Καλύπτουμε την ανικανότητα μας
με το φόρεμα της εσωστρέφειας
γιατί αρνούμαστε την γύμνια μας
και την περιφέρομε σαν νύφη
πιασμένη απ' το μπράτσο μας,
κι αυτή καμαρώνει...Η ξετσίπωτη!
Μοιάζουμε με αρουραίους
που έχουνε λουφάξει στις τρύπες τους,
κρυμμένοι απ' το φως του ήλιου
και ξεμυτίζουν μόνο τις νύχτες
παριστάνοντας τους τιμητές μιας άλλης ζωής
πιο δίκαιης, πιο ιδεατής, πιο ανθρώπινης,
που δεν υπάρχει πια, και άφησε αμανάτι εμάς
γιατί είμαστε όμορφοι...Τρομάρα μας!
Δειλοί, υποκριτές και αναίσχυντοι
...Καταραμένοι άνθρωποι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-03-2012