Κλωστή

Δημιουργός: kantadoros, Ο Ντέλης που δε μιλά ποτέ

...visibles sólo para aquellos que sepan donde mirar...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κλωστή

Στο πέσιμο μου το βαθύ
μ’ άρπαξε ξάφνου μια κλωστή
και με στριφογυρίζει
εκεί που σφίγγει και πονά
και για δικό της με τραβά
εκεί ξεφτά και τρίζει.

Ξεστρίβει, σφίγγεται ζερβά
και μου ματώνει την καρδιά
στου θάνατου το μαύρο
κι έπειτ’ αντίθετα γυρνώ
κι αυτό το μαύρο τ’ αγαπώ
κι αιτία ψάχνω να ‘βρω.

Κι ότε γυρίσω τις βραδιές
απ’ τις παλαίστρες τις παλιές
με πονεμένα χέρια
κοιτώ ψηλά προς την κλωστή
εκεί που χάνετ’ η αρχή
εκεί που ζουν τ’ αστέρια.

Πίσ’ απ’ το μαύρο της νυχτιάς
φυσά ένας άλικος βοριάς
γλιστρά βαθιά το κήτος
κι αν στα στενά, δε φοβηθώ
δόντια και στόματα και μπω
θα ‘ναι η κλωστή μου μίτος.

Στο πέσιμο μου το βαθύ
παίζει θαρρείς μια μουσική
στις νότες λέξεις κρύβει
μου λέει θα σβήσω σαν πιαστώ
μου λέει να πέφτω να σωθώ
και το μυαλό μου στίβει.

* * * * * *

Κι ενώ γυρεύω σε στοές
νεράιδες άσπιλες, λευκές
και τέρατα όλο χρώμα
πίσω στον κόσμο που πονά
θυμάμαι τ’ Άβελ το φονιά
πως ήταν κατ’ εικόνα.

Ζ.Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2012