Πεθύμησα τα σύννεφα

Δημιουργός: Κοιτάζω μ(προ)στά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πεθύμησα τα σύννεφα
που ζούσαν στη σκιά μου.
Την έκαναν πιο γκρίζα.
Να μοιάζει πιο δικιά μου.
Πεθύμησα μια θύμηση
για κάποιο μονοπάτι.
Σ' ένα ποίημα απλό
στοιχειώνω μια απάτη.

Τη συντροφιά πεθύμησα
τα βράδια του Δεκέμβρη.
Μα βλέπω ήλιο λαμπερό.
Την άνοιξη γυρεύει.
Πάντοτε σ' όλες τις γιορτές
νωρίς θέλω να φεύγω.
Μην τύχει και φτάσω πιο ψηλά
αμέσως καταρρέω.

Δεν είναι ο δρόμος μου αυτός
το ξέρεις και το ξέρω.
Δεν είναι ο δρόμος μου αυτός
γι' αυτό και τονε καίω.
Και στη στροφή της μοναξιάς
έγχρωμη η ζωή μου.
Πες μου, συ ξέρεις να σκορπάς
ή είναι δύναμή μου;

Ποτέ δεν συμπάθησα τα αποσιωπητικά.
Με τελείες και παύλες ζούσα την ατέλεια μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-04-2012