Φυλακισμένου όνειρο

Δημιουργός: argyrisk, Kωστής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φυλακισμένου όνειρο


Μαύρο φορούσες νυχτοφόρι
κι ένα λευκό-μεταξωτό βρακί.
Βαριά η ανάσα σου,σαν σ’ ανηφόρι,
τότε που ήρθες να με δεις στη φυλακή.

Μου ‘φερες δώρο την ελπίδα.
Παρηγοριά μου,ένα φιλί.
Στο μισοσκόταδο σε είδα,
που της ζωής κρατούσες το κλεδί.

Μάγεψες το σκοπό που με φρουρούσε
κι έμεινε το κελί μου ανοιχτό.
Τα χείλη σου τα λάγνα εποθούσε,
και τον εμέθυσες,διαόλου θηλυκό.

Αγκάλιασαν τα χέρια τα κορμιά μας
κι ο ονειροφύλακας ας αυτοθεί.
Του Έρωτα λιμάνι,η αγκαλιά μας
και το φεγγάρι στο κελί μας,ας μη ρθεί.

Τι κρίμα!ξύπνησε ο φύλακας και βήχει
και βάζεις το βρακί σου βιαστικά.
Έρωτα θα κάνουμε,σαν τύχει,
ή ο καιρός τα φέρει βολικά.

.........................................................

Μικρή χαϊδεμένη μου,
σιωπή της μοναξιάς μου,
λουλούδι χιλιομύριστο,
ανθέ της αγκαλιάς μου.

Πάντα να έρχεσαι κρυφά,
μέσα στα όνειρα μου.
Κάθε που είμαι μοναχός,
νοιώθω τα ύστερα μου.

Αχ! κόρη της πικρής ζωής.
Ωχ! Μήτρα και ελπίδα.
Της μοναξιά μου ‘σαι όνειρο
και του Έρωτα πυξίδα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2012