καμβάς

Δημιουργός: ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μήτε θεό μα μήτε και δαίμονα

στ’ άπειρα βράδια μου, τ’ ατέρμονα

δεν γνώρισα ποτέ μου


μόνο τον θάνατο, κι εσένα, γέννα

ναι, σας αναγνώρισα, σαν ένα

αίμα γλυκού πολέμου


ότι έμεινε απόψε για να πω

ένα για σένα αγαπώ

αυτό θ’ αφήσω

μ’ όλης της γης το χρώμα, τ’ ουρανού

καμβάς, τ’ απέραντο του νου

να ζωγραφίσω


και τη ζωή, μου έφεραν, παλαβοί

δυο έρωτες , με μια χειρολαβή

και μου ‘πανε, κρατήσου


έχει ανήφορο, με ζόρικες στροφές

τόσο κρατά, όσο κι ένας καφές

στα μπαρ του παραδείσου


ότι έμεινε απόψε για να πω

ένα για σένα αγαπώ

αυτό θ’ αφήσω

μ’ όλης της γης το χρώμα, τ’ ουρανού

καμβάς, τ’ απέραντο του νου

να ζωγραφίσω


ότι άγγιξα, κατάλαβα, καθρέφτη

κι όσες μου πούλησες στιγμές, κλέφτη

χρόνε, να μου δώσεις


κι αν κάτι άλλο μου χρωστάς ψυχή μου

χάρισμα άστο στην ταραχή μου

έτσι να ξεχρεώσεις


…ότι έμεινε απόψε για να πω

ένα για σένα αγαπώ

αυτό θ’ αφήσω

μ’ όλης της γης το χρώμα, τ’ ουρανού

καμβάς, τ’ απέραντο του νου

να ζωγραφίσω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-04-2012