οταν τα κορμια αιμα σταζουν

Δημιουργός: φαλτσετα, Γιαννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μη μου κουνας το δαχτυλο
καθολου δε με νοιαζει
και ας τα ξερεις ολα
δεν ειναι αυτο που με τρομαζει
Βλεπω φωτιες στο δρομο
βλεπω συμπλοκες
ξυλοδαρμους κυνηγητα
δεν ειναι αυτο που με τρομαζει
Αυτα που δεν βλεπω
κι αυτα που βλεπω
φοβαμαι πως τιποτα δεν ειναι
σε ολα αυτα που ερχονται
Οι φωτιες που σιγοκαινε
τα ησυχα ποταμια
τα ματια που γυαλιζουν
κι η ζωη μου αλλαζει
δεν ειν αυτο που με τρομαζει
Ειναι που με τρομαζουν
η παλη για το βολεμα
το προσωπικο συμφερον
και το ιδίον οφελος
Ειναι που με τρομαζουν
τα πραγματα που αλλαζουν
και γινονται καλυτερα
για ποιους και ποσους ομως?
Και δω ερχεται ο φοβος
φοβος για ολους
και για αυτους που αλλαζουν
και για αυτους που βουλιαζουν
Οταν τα κορμια αιμα σταζουν
ο φοβος ερχεται πεινασμενος
οι άνθρωποι γινονται οχλος, πληθος
και ο οχλος δεν εχει ηθος
Ο άνθρωπος γινεται αριθμος
προστιθεται, αφαιρειται, πολλαπλασιαζεται
μα πανω απ' ολα διαιρειται
Ειμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν ειμαι αριθμος
εχω ονομα τα νουμερα δε με τρομαζουν
με τιποτα οι πραξεις σας
αυτο δε το αλλαζουν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-04-2012