Ευγνωμοσύνη

Δημιουργός: martin luther, Athina-Queen

αμέτρητη, όσο κι αν με πονά σαν χωματένιος άνθρωπος που είμαι η διορθωσή σου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ που πέρασα γκρεμούς
που έζησα της έρημου τους ήλιους
που ανάπνευσα ανάμεσα στους αναστεναγμούς
ήρθα και έσβησα απο τον δικό σου ήλιο

εσύ αφελής νομίζοντας πως είμαι σαν τις άλλες
έλεγες λέξεις δίχως να τις εννοείς
και ένοιωσε δροσιά η καρδιά απ τις ψιχάλες
δάκρυσε γεμίζοντας ευγνωμοσύνης στάλες

μα η δική μου η καρδιά δεν με χωρά
θέλει μεγάλο χώρο για να με καλύψει
κι εσύ της χάρισες μια ανασεμιά
και κατευθείαν γέμισε για να με πνίξει

τις τελευταίες μέρες τριγυρνώ και κλαίω
και αναπνοή ζητάω
δεν θέλω τίποτε να έχω ν'αγαπάω
γιατί στης μοναξιάς τα δίχτυα
άλλο δεν χωράω

είπα Θεέ μου κράτα με γερά
πιάσε μου ευθύς το μικρό δεξί μου χέρι
ki ένα μαχαίρι εμφανίστηκε με μιας
και έκοψε τα πλοκάμια τα δικά σου με νυστέρι

Θεέ μου πάντα μας διαπαιδαγωγείς
πάντα όταν σε σένανε με αλήθεια απευθυνθούμε
πάντα στην ζωή μας τι κι αν βράδυασε νωρίς
στην δική σου αγκαλιά τελικά θα ζεσταθούμε.


***σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ που μπορώ να νοιώσω και να δω την βοηθειά Σου
που με έκανες να καταλάβω ότι είμαι δικιά σου, κι αφήνομαι στην αγκαλιά Σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-04-2012