Στα Πλανημένα τα Ηλιοπέπλατα Παλάτια Σου

Δημιουργός: ταπεινος ναρκισσος, Πέτρος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νιώθω και Άισθανομαι τον Ουρανό μαζί σου όταν Ανθίζομαι,
Σαν Κήπος πια Πρωτόπλαστος Στην Ηδονή της Φύσης σου,
Και στην Υπέροχη Ωδή των Ξέγνοιαστων Πουλιών μαζί σου όταν Γελιέμαι!

Και Όταν Σμαράγδι-Σμαράγδι κεντάω την Αγάπη σου,
Σαν ένα Ηλιοπλόυμιστο Φεγγάρι, Σπαρμένο στης Ηδονής Το Σπέρμα!
Και Όταν Ανθίζουν τα Ανθόμορφα,τα Ανθοστολισμένα Λουλούδια σου,
Νιώθω ότι Παραδίνομαι στα Εγκάρτερα! τα Ατέρμονα του Πόθου,
τα Πλανημένα τα Ηλιοπέπλατα Παλάτια σου!

Για να Υμνήσω την Ανωτέρα των Περιθώρητων Αναπνοών, Ευλαβική μου Φύσις!
που Στέργεται των Ουρανών για να δακρύσει ο Στεναγμός!
να Πλημμυρίσει και να Πλημμυριστεί Αέναα, από την Χαρά η Αφθαστή σου Ζήσις!

Η Πλάση Όλη να αγκαλιαστεί, να κοσμοπλημμυρισθεί!
με μια Λιτή Βροχή να Ευδαιμονιστεί από το δικό σου Στέμμα!
Κραταιά να Αποδοθεί Ώς Τόπος πια Εγκάρτερος σε Μέρη πια Παρθένα!

Από το Δικό σου Άρμα, της Ωραιότητας των πιο Σεπτών σου Φύλλων!
σε Κύματα να Ξακουσθεί,με μια Απέραντη Σιωπή Γλυκά να Εκλιτανευθεί!
Τη Λύτρωση να Μυρανθεί! σε Άνθη Πρωτοστόλιστα!
Ως Ιερά τα Μέγιστα!Στου Έρωτα τη Ξεχασμένη Συλλογή!
Τα Άμφη σου Τα Αστέγαστα!Τα Κρυσταλλένια Ρόδα σου Γλυκά να Σπλαχνισθεί!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-04-2012