Αμάχη

Δημιουργός: Tilt

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με καριοφίλια μαλαμάτινα καί γκράδες
κι ασημοκάπνιστα σελάχια , πλουμιστά ,
κίνησες νύχτα , ν αντιβγείς στις Συμπληγάδες
με τα γλαρά , γλαυκά σου μάτια σφαλιστά .

Διάσελα , απόγκρεμνα καί ράχες δρασκελίζεις
ως τού πελάγου ν ανταμώσεις τα στοιχειά ,
τα υδρόβια αγρίμια , πού μες στ όνειρο λικνίζεις
σ ανομολόγητη ονειροφαντασιά .

Φύκια κοσμούν το κοιμητήρι των παθών σου
καί όγκοι υδάτινοι το κλειούν ερμητικά .
Διψάει η άρμη την αψιά των παγετών σου
καί λάμιες διάφανα προβάρουν νυφικά .

Κι εφάνη η θάλασσα , να αρμέγει το είδωλό σου
σε πρόβα θάνατου , την όψη σου φορά
καί καθρεφτίζει το παρόν τ αμαρτωλό σου
σε ό,τι σ ορίζει κι όμως δεν σε αφορά ..

Αλίχνιστοι έρωτες πλανώνται καί πλανάνε
καθώς σε σάρκινες σπηλιές μεθοκοπούν .
Μες στο μεδούλι φαύνων κι άγιων τριγυρνάνε
κι απ το δρωτάρι της λαγνείας , στραφτοκοπούν .

Των Νηρηίδων την ηχώ , την δονισμένη
από λιγώτρα θλίψη , σαβανόφερτη ,
στο θυσιαστήρι σου ασκητές δαιμονισμένοι
σεμνά αποθέσανε , σ απέριττη γιορτή .

Πριν βυθιστείς , είχες πετάξει τα άρματά σου
αφού τα σταύρωσες , μ ευχή , στερνή φορά
κι ευθύς γαλήνεψαν τ ανήμερα νερά
καί στην αμάχη δόθηκαν τού έρωτά σου .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-12-2005