Συλλέκτης μαχαιριών "…

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πλησίασε…
πλησίασε κι εσύ…
αθόρυβα σαν σιωπή…
γλίστρησε σαν σκιά…
τώρα που θωρώ την πανσέληνο…
θα ενσωματωθεί η λάμψη…
του ατσάλινου μαχαιριού…
με το φως απ’ το ασημένιο φεγγάρι…

Τώρα…
κάρφωσε το δυνατά…
στα μετόπισθεν της ύπαρξης μου…
διείσδυσε το ως την λαβή…
να χορτάσει η γαμημένη σου όραση…
καυτό, κόκκινο αίμα…
ίσως μορφώσεις την απόγνωση σου…
στην ζωτικότητα της αλήθειας…
στην διέγερση του πνεύματος…
στο Λευκό της Ψυχής μου…

Πλησίασε…
πλησίασε και γλύψε τις σάρκες μου…
αποθανάτισε τις πληγές μου…
στην αφή των βρώμικων χεριών σου…
δεν θ’ αντέξεις…
θα πέσεις νεκρή σκιά της «ζωής»…
δεν χαρίζει ανάσες το δηλητήριο…
μονάχα στοιχειωμένες εκπορνεύσεις…
υπόκωφους αντίλαλους…
μιας άγνωστης εποχής…

Πλησίασε…
πλησίασε κι άκουσε τον καλπασμό…
των ανένταχτων παλμών…
καθρέφτισε τα μάτια μου…
κοιτούν πάντα ευθεία…
δεν επαιτούν σε βρώμικα πεζοδρόμια…
απεικόνισε το Λευκό της Ψυχής…
δεν αυτό-μολύνθηκε σε καμιά πορεία…

Πλησίασε…
κουκίδα η αγκαλιά σου…
δεν αντ-έχει…
ν’ αγκαλιάσει ούτε ένα ίχνος αξίας…
άφησε το μαχαίρι για ενθύμιο…
Αντ-έχω να περ-πατώ όρθιος…
στην ύπουλη σας στόχευση…
μάχιμος κι Υπερήφανος…
στης Ζωής τις Αξίες…
στην δική μου Αξιοπρέπεια…
φτύνοντας στον υπόνομο…
τα λύματα τις διπλο-προσωπίας…

Τώρα φύγε…
αυτοκτόνησε μακριά…
δεν μου ανήκουν…
οσμές από περιττώματα…

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2012